“Ik was nog zó van plan om niet met een boer te trouwen!”

STELLENDAM - Op het smalste deel van Goeree-Overflakkee, tussen de Grevelingen en de Kwade Hoek, ligt nabij Stellendam de melkveehouderij van de familie Van Erkelens met 95 melk- en kalfkoeien, en 60 stuks jongvee. Thea van Erkelens, de vrouw des huizes, is een groot deel van de dag in de stal te vinden en vertelt over de structuur én de vrijheid van het leven op de boerderij.

Door Klazina de Bakker

Thea van Erkelens (53 jaar) schenkt de koffie in en schuift dan aan de keukentafel. Ze kan wel een sterk bakje gebruiken, want veel slaap krijgt ze niet deze week. “Vannacht ben ik er om twee uur uitgegaan, omdat er een koe moest kalven. De nacht ervoor was het vier uur. Dat hoort er nu eenmaal bij.” Thea groeide op in Spijk, nabij Gorinchem. Hier hadden haar ouders een melkveebedrijf. Ze trouwde met Johan (51) en kwam in Ouddorp te wonen. De boerderij in Stellendam kwam pas later. “In 2006 namen we het bedrijf van mijn vader over en verplaatsten dat naar Stellendam. Mijn vader verhuisde mee en heeft een eigen woning, die vast zit aan ons huis. Ons hele gezin is betrokken bij de melkveehouderij, want ook onze zoon Jacco (24) en onze dochter Mariët (21) helpen naast hun baan en hun studie volop mee in het bedrijf.” Lachend: “En ik was nog wel zó van plan om niet met een boer te trouwen!” (Tekst loopt door onder de foto)

(Foto: Jacco van Erkelens).

Altijd bezig

Het leven op de boerderij is afwisselend, maar verloopt wel volgens een vaste structuur, vertelt Thea. “Mijn man gaat ’s morgens al vroeg naar de stal, want om zes uur wordt er gemolken. Ik volg om half acht om de kalfjes te voeren. Daarna kijk ik waar ik nodig ben. Deze week moest er bijvoorbeeld een vaars voor het eerst naar de melkstal. Het is fijner om dat met z’n tweeën te doen, dus dan spring ik bij. Als we klaar zijn, drinken we om negen uur met z’n allen koffie. Dan is het tijd voor allerlei voorkomende werkzaamheden. Op de trekker zit ik niet meer zo vaak, al help ik soms mee met het gemaaide gras te schudden en te harken (op ruggen te leggen). De kinderen nemen veel taken over. Tussen twaalf en één is het tijd voor de lunch. Daarna wacht het werk weer. “Dat kan van alles zijn: koeien van een kleiner naar een groter verblijf verhuizen of de boekhouding bijhouden. Ook in de winter, als er buiten niet zoveel te doen is, ben ik altijd bezig.” Stipt vijf uur staat het avondeten op tafel, want om zes uur moet er weer gemolken worden. Daarna wordt het werk voor die dag afgemaakt.

Slag om de arm

Thea heeft het werk op de boerderij altijd goed kunnen combineren met haar gezin en huishouden. “Toen de kinderen nog klein waren nam ik ze gewoon mee op de trekker. We zaten dan best krap, want er moest ook nog een koelbox mee, maar voor een paar uurtjes is dat niet erg. Het huishouden doe ik tussen de bedrijven door. Ik probeer ook wel dingen voor mezelf in te plannen, maar dat lukt niet altijd. Ik zit wel op een koor in Ouddorp, dat is echt een moment voor mezelf. Bij het maken van afspraken moet ik wel altijd een slag om de arm houden. Als ik hier nodig ben, omdat er een koe gaat kalven, moet ik afzeggen. We gaan ook niet op vakantie of een dagje met z’n allen weg. Er is altijd iemand thuis om voor het bedrijf te zorgen.” (Tekst loopt door onder de foto)

(Foto: Jacco van Erkelens).

Echt koeienmens

Thea is een boerin in hart en nieren. “De bedrijfszaken regelt mijn man, maar we doen alles in overleg. Als er een vertegenwoordiger komt, zit ik ook gewoon aan tafel.” Waar het voor sommige mensen bijzonder is dat een vrouw meewerkt op een boerenbedrijf, is dat voor Thea heel gewoon. “Mijn baan is op de boerderij. Ik zie dat nu ook bij mijn dochter, dat is echt een koeienmens. Ze loopt keuringen met koeien en werkt als inseminator, dat fysiek best zwaar werk is. Ze richt zich echt op de fokkerij. Mijn zoon werkt als journalist in de landbouwmechanisatie en heeft, naast de koeien, ook meer met machines.”

Toekomst op de boerderij

Als het over de kinderen gaat, komt ook de toekomst ter sprake. “De kinderen zouden graag allebei in het bedrijf willen komen, maar dan moeten we uitbreiden”, zegt Thea. “Het is een onzekere tijd voor de boeren. We kijken maar één dag vooruit. Er komen steeds meer regels om aan te voldoen. Kan ons bedrijf hier blijven of moeten we weg? We weten niet welke kant het op gaat. Ik gun onze kinderen een toekomst op de boerderij. Het boerenleven geeft zoveel vrijheid. We hebben structuur, maar we zijn ook heel flexibel. Op een boerderij ben je 24 uur bezig en ben je altijd aanwezig op de goede plek. Dat vraagt wat van je, maar tegelijk is het ook onze kracht en drijfveer. Ik hoop echt dat onze kinderen daarmee verder kunnen.”

Dit interview stond in de agrarische bijlage van 25 april 2023.