Nel van der Velden-Schippers: “Vis op de klok kopen vond ik het allerleukste”

DEN BOMMEL - Herman Heijermans schreef het in 1900 in zijn toneelstuk ‘Op Hoop van Zegen’: De vis wordt duur betaald. Als visser moest je hard werken en was je je leven niet zeker op zee. De tijden zijn in dat opzicht veranderd, maar er waren genoeg andere factoren die het werken in de sector moeilijk maakten en maken; quota, brandstofprijzen, aanslibbing, pulsvissen of Europese richtlijnen. Hard werken is in de visserij geen garantie meer voor een goede boterham. Er gaat veel schuil achter het gebakken visje op je bord. Een kettinkje met een gouden scholletje om haar nek verraadt haar leven ‘in de vis’. Nel van der Velden-Schippers (1932) durft het dan ook haast niet te zeggen, maar eigenlijk eet ze nauwelijks vis meer. “Ik heb dat in mijn leven zoveel gegeten. Af en toe eet ik nog wel eens een scharretje, maar verder niet.” Haar ogen lachen, maar liefst vijftig jaar was ze werkzaam in de zeevishandel, die ze met haar man en later haar zoons dreef. Ze handelden in vis en schaaldieren. 

Door Pauline Hof