Kandidaat-Kamerlid Pieter Grinwis (CU) op werkbezoek op het eiland

GOEREE-OVERFLAKKEE – “Het is genieten om hier weer te zijn”, zegt Pieter Grinwis met een brede grijns. Grinwis is kandidaat-Kamerlid voor de ChristenUnie en afgelopen vrijdag 5 maart ging hij op campagne op het eiland. Inmiddels woont hij in Den Haag, maar het eiland is voor hem zeker geen onbekend terrein: hij is er geboren en getogen.

Er staat een koude wind bij de haven van Stellendam als Grinwis, samen met een fractieondersteuner, arriveert. Door de corona-maatregelen is er slechts een klein groepje mensen aanwezig. Van de eilandelijke CU-(steun)fractie zijn Bert Tuk, Mariëlle van den Berg en Stan van Heemst present. Als eerste staat een bezoek aan de visafslag en het visserij-innovatiecentrum op de programma. Vanuit die beide organisaties zijn respectievelijk Hans Juch en Johan Baaij aanwezig.

Kabels op bodem

De eerste heet het gezelschap hartelijk welkom, waarna er een rondleiding door de visafslag volgt. Tussen de rijdende heftrucks en kisten gevuld met ijs en vis wordt Grinwis bijgepraat over het werk bij de visafslag en de laatste ontwikkelingen in de sector. “De visserij is er veel aan gelegen om de Noordzee bevisbaar te houden, anders hebben we straks zelf geen werk meer. Bovendien willen we ons mooie beroep doorgeven aan de volgende generaties. Voor de komende tijd zullen we voor een aantal uitdagingen worden gesteld. We hopen dan weer op een goede minister van Landbouw & Visserij.”

Al snel passeren allerlei onderwerpen de revue. Zoals de aanleg van de Tweede Maasvlakte en de gevolgen daarvan op natuur en visserij, maar ook de sterke lobby van milieuorganisaties. Daar zitten best enige frustraties aan de kant van de vissers. “Sommige goede visgronden worden tot natuurgebied verklaard, en dan is daar geen plek meer voor de visserij.” Ook windmolenparken op zee hebben gevolgen voor visgebieden. “De turbines hebben kabels richting het land, en het is voor de bedrijven te duur om deze in te graven. Dus liggen de kabels op de bodem. Daar kan dan niet meer gevist worden, omdat je het risico loopt dat je er met je net achter blijft hangen.”

Flink tekeer

“Over de gevolgen van windparken op zee is eigenlijk nooit goed nagedacht, en zodoende niet goed geregeld in de wet. Het is alsof je midden op de snelweg een boom plant, en dan al het verkeer daarom heen moet rijden.” Grinwis luistert belangstellend en stelt zo nu en dan een vraag. Vanuit zijn ervaring in de Haagse gemeenteraad heeft hij meer te maken met de Partij van de Dieren en hun standpunten over de visserij.

Zo zouden de netten de bodem teveel verstoren. Baaij: “Daarbij wordt iets belangrijks vaak vergeten. Vergelijk het met akkerland. Dat moet geploegd worden, anders komt er enkel onkruid te staan. Zo is dat ook met de zeebodem: door bodemberoering komen er voedingsstoffen naar boven, wat weer goed is voor de flora en fauna. Bovendien, wat die natuurorganisaties niet goed beseffen is hoeveel bodemberoering er is als het een keer flink waait. Op plaatjes zie je vaak een kalme zee, maar op de Noordzee kan het flink tekeer gaan hoor.”

Pulstuig

Buiten ligt een viskotter afgemeerd, waarop de bemanning druk bezig is. Wat zeemeeuwen vliegen rondjes, verzot op een lekker hapje. Intussen knopen de ChristenUnie-leden een praatje aan met de visser. Die maakt even tijd voor het bezoek uit Den Haag en vertelt wat over zijn belevenissen op zee. De CU-delegatie neemt ook een kijkje bij een kotter uitgerust met pulstuig. “Hoewel niet altijd even goed zichtbaar voor de leek, is er de afgelopen twintig jaar heel wat gebeurd op het gebied van innovatie”, aldus Baaij.

Bij het visserij-innovatiecentrum is het tijd voor koffie. Uit het verhaal wat daar verteld wordt, blijkt dat met name de grote hoeveelheid wet- en regelgeving belemmerend werkt op de visserijsector en innovaties daarin. Al kijken ze ook kritisch naar zichzelf: “Soms moeten wijzelf ook leren meer proactief te zijn, er vroeg bij te zijn en ons verhaal te delen. We hebben hier een uniek cluster, en dat mogen we ook uitdragen.” Grinwis kan natuurlijk niet vertrekken zonder eerst nog even zijn hand in de bak met water hebben gestoken, waarin je ervaart wat een vis voelt als er met het pulstuig gevist wordt. De fractieondersteuner is er als de kippen bij om snel even een filmpje te maken voor op social media.

Karavaan

Dan is het tijd van afscheid aangebroken, de campagne-karavaan moet verder. Er staan nog enkele bezoeken aan landbouwers elders op het eiland op het programma, maar eerst wordt Grinwis nog verwacht bij de Huiskaemer te Melissant, een woongelegenheid en dagbesteding voor mensen met een verstandelijke beperking. Na een passend afscheidscadeau (wat Haagse lekkernijen) overhandigd te hebben stapt hij weer in de auto. Wat neemt hij mee van zijn bezoek? “Drie dingen. Allereerst dat hier heel veel innovatie plaatsvindt. Bovendien is het mooi om te zien dat dit in goede samenwerking met het cluster gaat. En het hele pulsverhaal, een verboden innovatie, blijft treurig. Maar al met al was het goed om hier weer te zijn en met mensen in gesprek te gaan”, sluit hij af.