De bus missen, of zonder licht op pad
Iedereen weet dat fietsverlichting belangrijk is. Iedereen weet dat er jaarlijks verkeersslachtoffers vallen door het gebrek aan (fatsoenlijk) functionerende fietsverlichting. Toch gaat er bij veel mensen nog geen licht op. Om het in een iets ander licht te zetten: eerlijk gezegd val ik ook wel eens in die laatste categorie. Want als je de lichtrode bus van 6:01 vanaf bushalte Nieuwe-Tonge moet hebben, en je komt er 5:58 in lichtelijke paniek achter dat je voorlicht zijn leven gegeven heeft…dan kun je twee dingen doen: de bus laten rijden of denken: ach, ('k) ga toch fietsen! Bij mij is er dan sprake van het laatste. Want tenslotte hebben we toch een leerplicht. Dan gok ik het er maar op dat m'n haar oplicht in de duisternis. Al voel ik me toch wel kilo's lichter wanneer ik dan op de plaats van bestemming ben aangekomen. Wellicht zit daar ook een stukje opluchting bij dat ik, toen ik mijn hielen lichtte, onder het maanlicht geen zwaailicht ben tegengekomen. Dat hoop ik dat het in geen lichtjaar gebeurt. Want er is wel controle, daarover ben ik ingelicht. Maar toch gek eigenlijk dat mensen de plicht om een goed lamplicht te hebben zo verzuimen; terwijl het installeren ervan onder de categorie ''lichte werkzaamheden'' valt. Wat is nu eigenlijk de reden van geen fietslicht te kunnen verdragen? Deze onbelichte zaak zou eigenlijk zo snel als het licht aan het voetlicht gebracht moeten worden. Het moet allicht eens aan het licht gebracht worden wat een mens nu tegenhoud wanneer hij de ankers licht, om zijn (verplichte!) licht te ontsteken. Is het luiheid? Is het laksheid? Ach, misschien zijn wij mensen wel gewoon geen groot licht.