Je moet er doorheen
Daar lag ik dan op de grond regels op te dreunen. Nooit gedacht dat ik dat ooit nog zou doen in mijn leven. Ik denk aan de regel: "Alle activiteiten van dit weekend zijn strikt geheim en mogen niet gedeeld worden met niet-leden." Terwijl ik bezig was met opdreunen van regels, vroeg ik mezelf af waarom ik ook alweer zo enthousiast was geweest toen ik was ingeloot voor de studentenvereniging. Was dit het waard? Was het vieze eten, de fysiek zware opdrachten, weinig slaap en het afgesnauwd worden het nu echt waard? Ik keek om mij heen en zag met mij nog 66 andere feuten lijden en strijden. Terwijl ik ons zo bezig zag, dacht ik: "Ja, somehow is dit het allemaal waard."
Een ontgroening hoort er gewoon bij. Je wordt lid van een studentenvereniging. Dit is iets waar je in gaat investeren en waar je vrienden voor het leven maakt. Dat is niet zomaar iets en daarom moet je bereid zijn om er iets voor over te hebben. Je krijgt er zoveel voor terug, dat zo'n ontgroening eigenlijk wel een must is. Zolang het allemaal binnen de grenzen blijft, is het zelfs ook nog een héél klein beetje leuk. Je moet er eventjes doorheen, maar dan heb je ook wat: een hechte band met je jaargroep en een lidmaatschap bij een studentenvereniging! Voordat ik aan mijn ontgroening begon zou ik 'voor' de afschaffing van ontgroeningen hebben gestemd. Nu ik het zelf heb meegemaakt denk ik: "Nee! Ontgroeningen moeten blijven."