Zuiderdieppolder
Deze (na)zomer heb ik al meer gefietst dan de voorbije twintig jaar en dat bevalt goed. In een redelijk tempo kun je verschillende delen van het eiland bezoeken en de omgeving goed op je in laten werken. Van de verschillende gebieden op het eiland kun je, gezeten op de fiets, beter genieten. Vooral nu de zomer wat talmt in het afscheid nemen. Vanaf de camping in Dirksland maakte ik de oversteek naar het prachtige poldergebied van Sommelsdijk. Hier gaan de verhalen van streekschrijver David Hoogzand weer leven en krijg je een beeld van 'hoe het er vroeger aan toe ging', ondanks dat moderne invloeden ook hier hun intrede hebben gedaan.
Meer zuidwaarts gefietst komen we langs de akkers tussen Stellendam en Melissant, waar de overgang tussen landbouw en slikken soms voor adembenemende vergezichten zorgt. Bij dergelijke fietstochten voel ik een beetje wat de initiatiefnemers van Trots Op Flakkee beweegt. Deze week kreeg deze trots een deukje. Fietsend door de Zuiderdieppolder herinnerde ik me de lange rechte Scharrezeeweg die ik vroeger dagelijks – op de brommer – af moest leggen om op mijn werk te komen. Aan die weg zat ik jaren geleden op een boerderij aan 'de keukentafel' voor een interview. Een aantal akkerbouwers had grote bezwaren tegen de plannen om van hun 'jonge polder' natuurgebied te maken. Nog niet zo lang geleden – na een groot aantal bezoeken van gemeente- en provinciebestuurders, van natuurmensen en Kamerleden – werden de plannen voor een groot deel gewijzigd en nu kan een deel van de landbouwgrond behouden worden. Een stukje natuur, een zoetwaterkanaal moet de rust in het gebied weer terugbrengen. En daar genoot ik dinsdagavond alvast van. Totdat een vlucht ganzen overvloog. Twee scherpe knallen, gevolgd door twee doffe klappen waarmee de doodgeschoten dieren op zo'n vijftig meter afstand van me dood op de grond vielen. Het zal wel legaal zijn en de vogels zullen wel schadelijk zijn, maar ik wen er niet aan. Niet zo trots dus.