Van lepra-ziekenhuis naar sloppenwijk
MIDDELHARNIS - Een kliniek bouwen in het noorden van Bangladesh. Dat is wat er op de planning van Arne van Holten en Sander Korteweg stond voor deze zomer, totdat het telefoontje kwam met het bericht dat het even iets anders zou verlopen dan ze verwacht hadden. Hieronder volgt hun verslag:
"Het avontuur begon januari 2016, toen één van ons via internet kennis maakte met World Servants, een organisatie die wereldwijd projecten organiseert voor jongeren om mee te bouwen aan verandering. Het duurde niet lang voordat de keuze was gemaakt om mee te bouwen aan verandering in Bangladesh. Hier was een project georganiseerd om een kliniek te bouwen op het terrein van een lepra-ziekenhuis. Om zo gezondheidszorg te kunnen bieden aan de mensen uit de omgeving die daar zelf de financiële middelen niet voor hebben, oftewel de allerarmsten.
De dag na mijn inschrijving vertelde ik Arne over het project, waarschijnlijk zo enthousiast dat hij direct toegaf ook wel mee te willen gaan op dit avontuur.
Zo gezegd, zo gedaan stonden we dus binnen twee dagen tijd allebei ingeschreven voor een ervaring die je levenslang bijblijft.
Het jaarthema van World Servants was dit jaar #Switch, dit betekent dat je om durft te schakelen als er iets verandert waar je totaal geen rekening mee gehouden hebt. En je visie op andere culturen/mensen ook aan kan passen als je erachter komt dat je eigen visie niet helemaal juist is. Met dit thema in ons achterhoofd en ons doel voor ogen is er dan ook flink wat werk verricht om het uiteindelijke bedrag bij elkaar te sprokkelen. Dit gebeurde onder andere door het organiseren van een maaltijd. Wij zijn bijzonder dankbaar dat onze families, vrienden en de kerken mee hebben geholpen om dit project te verwezenlijken.
Twaalf dagen voor ons project werden we gebeld met de boodschap dat het niet veilig genoeg is om in Bangladesh op project te gaan met bijna 30 westerlingen, wat jammer!
Maar tot onze verbazing vertelde de World Servantsmedewerker aan de andere kant van de lijn ons dat we een bibliotheek af gingen bouwen in Ghana. Dat is pas een switch maken!
Een aantal dagen na het telefoontje stonden we met 22 jongeren en 6 leiders te popelen om af te reizen naar Ghana. Eenmaal geland op Accra Airport vertrokken we richting de sloppenwijk waar we de komende 3 weken zouden bouwen aan verandering.
Na een half uur door deze miljoenenstad gereden te hebben, naderden we de wijk 'Sodom and Gomorrah'. Een wijk waar 50.000 mensen leven tussen het afval en onder een dik gordijn van smog. Daar tussen al het afval en de krotjes was onze compound, een plek van hoop en toekomst middenin de harde realiteit van deze wereld.
Dit oude fabriekscomplex is inmiddels omgebouwd tot opvang van ongeveer 40 meiden. Deze meiden komen uit heel Ghana en worden hier opgeleid tot kapster, naaister en naast deze beroepen leren ze ook koken en voor zichzelf zorgen. Het is mooi om te zien hoe deze meiden van nog geen 20 jaar oud er keihard aan werken om hun eerst zo uitzichtloze toekomst om te buigen in een leven waarin ze hun dromen na kunnen streven. Ze dromen van dingen die voor ons de normaalste zaak van de wereld zijn, studeren bijvoorbeeld.
Ook is er op onze compound een kinderopvang voor de allerkleinsten en een kleuterschool voor de iets oudere kinderen. Hier hebben wij met heel veel plezier 3 weken lang elke ochtend de kinderen vermaakt met een verhaal uit de bijbel en het maken van een mooi knutselwerkje, en natuurlijk niet te vergeten lekker buitenspelen. Van de kinderen op de compound hebben we, buiten dat we er enorm van genoten om met ze te spelen, ook veel geleerd. Het is echt bijzonder om te zien dat een simpele 'high five' al een glimlach op de gezichtjes kan toveren en het enthousiasme waarmee er een potje gevoetbald werd was ook erg gaaf. Het gewoon simpel dankbaar zijn voor wat je hebt was echt iets wat ons inspireerde.
Aan de bibliotheek is tijdens ons verblijf keihard gebouwd. Er werd samengewerkt met een lokale aannemer die ervoor zorgde dat wij in samenwerking met zijn bouwvakkers aan de slag konden.
Wij mochten deze zomer een kleine schakel zijn in de droom van Agreds. Een droom om een veilige en rustige plek te bieden aan de kinderen uit de sloppen om te lezen, te leren en gewoon even kind te kunnen zijn zonder te hoeven werken voor je ouders. Deze droom is 7 jaar geleden al begonnen toen er al werd gestart met de bouw van de bibliotheek, alleen was een aantal jaar geleden het geld op en kon er niet verder gebouwd worden. Toen wij onverwachts naar Ghana kwamen om verder te bouwen aan de bibliotheek, zagen ze dat ook echt als een zegening van God. Het lijkt wel hoe minder materialistisch mensen zijn, des te meer ze zich afhankelijk opstellen ten opzichte van hun Maker.
Elke dag werd onder leiding van een gids de wijk bezocht. Er is een groot gedeelte van de wijk dat bestaat uit smalle gangetjes, kleine winkeltjes en huisjes van allerlei soorten materiaal. Het kenmerkende van de wijk is dat het ineens overgaat van bebouwing naar een enorme vlakte van afval en plastic hutjes. Over dat afval lopen volwassenen, kinderen en dieren op zoek naar iets bruikbaars.
Onze gids bevestigde waar we al eerder iets van hadden vernomen. De dikke laag smog die elke dag boven de compound hing werd veroorzaakt door het verbranden van elektronisch afval, ons elektronisch afval. Agoboblosie is Afrika's grootste dumpplaats voor elektronisch afval dat uit onder andere Nederland komt. Het is erg wrang om te zien dat wij als westerse wereld onze spullen dumpen, en de mensen daar het verbranden en verkopen het om hun kinderen eten te kunnen geven, maar zonder dat ze het doorhebben ze zichzelf en hun omgeving vergiftigen.
3 weken nadat we voor het eerst op de compound kwamen was de tijd aangebroken om deze weer te verlaten. Het is bijzonder om te zien dat je niet alleen een fysiek gebouw achter hebt gelaten, maar juist ook vrienden en herinneringen die we zullen blijven koesteren .
Iets wat we echt geleerd hebben, is het praktiseren van je geloof of je overtuiging door er ook daadwerkelijk mee aan de slag te gaan.
In onze beleving ligt de kracht van dit soort projecten juist in de samenwerking met de lokale mensen en organisaties, dat zorgt ervoor dat het maximale uit de wederzijdse inspanningen wordt behaald.
Want bouwen aan verandering begint bij jezelf!"
