Column Marloes
Achteraf wel fijn geleken
Terwijl je in een ijskoude stoel moet gaan zitten, slaat de deur open en daar staat hij… De man met een hart van ijs of steen. Anderen pijn doen, doet hem helemaal niks en zijn assistente die zo lief lijkt, is dat eigenlijk ook helemaal niet. Maar ja, eens in de zoveel tijd moet je toch weer naar die plek waar je liever helemaal niet komt, althans de meeste mensen. Het enige leuke aan de plek was de wachtkamer met leuke magazines en dat je na afloop een stuiterbal kreeg, die je natuurlijk binnen 5 minuten al kwijt was geraakt.
Ik kwam vroeger niet graag bij de tandarts. Het was niet zo dat ik erg bang was, maar zoals ik hierboven ook al beschreef, vond ik hem ook geen topper. Daar kon hij natuurlijk niks aan doen. Veel mensen vinden de tandarts niks en gaan er niet graag naar toe. Dat komt door idee van 'pijn' dat vaak samen door een deur gaat met 'tandarts'.
Nu ben ik er ondertussen wel overheen gestapt, ik weet hoe de verdovingen zijn, hoe het is als ze tandsteen weghalen, tandvlees verwijderen en tanden trekken, wel liefst 7 in 1 keer zelfs. Nu is er een noodknop ontworpen waar de patiënten zelf op kunnen drukken als ze veel pijn hebben. En achteraf had mij dat wel een paar keer fijn geleken…