Schone lei
Daar gingen ze vorige week: de kinderen die na de vakantie weer of voor het eerst naar school gaan. Ongetwijfeld geeft dit een aparte sensatie. Nieuwe klassen, nieuwe juf of meester, andere docenten, nieuwe dagindeling, nieuwe afstand naar school, enzovoorts. Wat mij vooral is bijgebleven van mijn eerste schoolweken, is dat alles netjes en schoon was. En dan vooral de schriften, vast nam ik me dan ook voor om deze keer de schriften en boeken keurig op orde te houden. Hoewel ik niet met een lei en griffel heb geschreven, weet ik wel wat het betekent om met een schone lei te beginnen. Geboren als linkshandige was ik natuurlijk links schrijvend. Het mocht toen nog maar net. Maar lastig was het wel, want er moest wel geschreven worden met pen en inkt. En vooral voor een linkshandige als ik, was het moeilijk om met je schrijfhand de natte inkt te omzeilen, want ook toen schreef men al van links naar rechts. Het nieuwe schrift zat dan al vlug vol met vlekken en het stimuleerde niet om dit netjes te houden. En dat is me dan ook nooit meer gelukt, ook niet toen we balpennen op school kregen uitgereikt. Gelukkig voor mij was daar de komst van de computer met tekstverwerker, waar je gewoon door het aanklikken van Ctrl N met een schone lei kan beginnen. Maar het gevoel van 'nu gaan we ervoor' bij een leeg blad op je beeldscherm en bij het gebruik van een nieuw schrijfblok, maar ook bij een veranderde situatie, is gebleven. En ook in het 'gewone' leven zou ik het fijn vinden om nu en dan eens met een schone lei te kunnen beginnen of verder te gaan. Even alles uitwissen en opnieuw beginnen. Daarom is het werken bij deze krant zo fijn, want je kunt twee keer in de week met een schone lei beginnen.