En het volk stond en zag het aan...
(Lukas 23:35a)
Wanneer er ergens iets gebeurt, een ongeluk of een opstootje, dan stroomt alles daar meteen naar toe. Je vraagt je af: waar komen ineens al die mensen vandaan? Zo was het voorheen ook bij een terechtstelling. Dat gebeurde in het openbaar. En dat werd natuurlijk een kijkspel. Daar was iets te beleven. Daar ging je heen! Dat moest je zien!
Op Golgotha, waar drie kruisen staan opgericht, ziet het ook zwart van de mensen. Ze doen niets, ze zeggen niets. Ze staan daar alléen maar te staan, volkomen passief. Lukas schildert de situatie met één zin: het volk stond en zag het aan...
Wat een verschil met een dag of acht geleden... Toen liep heel Jeruzalem uit. De toekomstige Koning was in aantocht. De mensen zongen in koor: Hosannah, gezegend Hij Die komt... Wat een verschil ook met vanmorgen vroeg. Toen stonden de mensen op het plein voor het rechthuis te schreeuwen: 'Weg met Hem, kruist Hem!' Zelfs op de weg hierheen waren er nog mensen actief: de klaagvrouwen die weenden om Hem Die naar de executieplaats werd geleid.
Nu is er alleen nog de zwijgende massa. Is het medelijden dat al die mensen hierheen heeft gevoerd? Of worden ze alleen gedreven door nieuwsgierigheid? In elk geval blijven ze op een afstand. Ze kijken alleen maar. Het zijn toeschouwers.
Golgotha is al eeuwen leeg en verlaten.
Toch zijn er altijd nog veel toeschouwers. Elke zondag wordt immers de lijdende Christus verkondigd. Wordt de Man van smarten ons voor ogen geschilderd. En op vele plaatsen is er nog volop belangstelling. Zitten de kerken nog vol met mensen die alleen maar kijken. Die de bekende klanken van het Evangelie over zich heen laten gaan.
Maar we kunnen geen toeschouwers blijven. Niet doen alsof het ons allemaal niet áángaat. Zeven weken later, op de Pinksterdag, is er weer een grote schare mensen op de been. En dan zegt Petrus tegen al die mensen: 'U hebt Christus gekruisigd!'
Dat hadden zij toch niet gedaan? Ze hadden alleen maar toegekeken! Nee, zegt Petrus, u hebt Hem genomen en door de handen van de onrechtvaardigen aan het kruis gehecht en gedood.
Die pijl trof doel. Die ging rechtstreeks in hun hart. Want de Heilige Geest maakt van toeschouwers medeplichtigen. Dan zeggen we niet meer: 'Ik deed niets, ik heb alleen maar staan kijken'. Dan zeggen we: 'Ja, ik kost Hem die slagen, die smarten en die hoon.'
Dan wordt het een wonder dat Hij daar hangt: HIJ voor mij... Maar dan hoef ik er ook niets aan te doen. Dan hoef ik er ook geen enkele bijdrage aan te leveren. Want Hij deed het alleen, deze volkomen Zaligmaker!
Deze overdenking stond eerder in Eilanden-Nieuws van 21 maart 1997.
Wijlen ds. W. van Gorsel