"Veel van wat we hebben gezien is moeilijk uit te leggen en over te brengen"
Corina Butijn en Mattanja Bakker hebben een aantal weken van hun vakantie gewerkt in Malawi. Enkele weken geleden schreven ze al een verslag van hun belevenissen. In dit artikel kijken ze terug op hun indrukwekkende tijd in dit Afrikaanse land.
"We zijn alweer een week in Nederland terug. Acclimatiseren! Nederland is zo groen, heeft zoveel water, zulke goede wegen... We hebben armoede en honger gezien in Malawi en dat houdt ons nog steeds bezig, al zijn we terug in het rijke westen. We zijn ons nog nooit zo bewust geweest van onze rijkdom. Ook zijn we dankbaar voor dat wat we voor de Malawianen hebben kunnen betekenen en zijn minstens net zo dankbaar voor dat wat zij ons hebben geleerd: dankbaar zijn voor alles om je heen, hartelijk zijn voor ieder in je omgeving, God danken in alle dingen en nog zoveel meer.
Blij, verdrietig, enthousiast en bewogen
Onze terugblik op onze reis en werkzaamheden maakt ons blij, verdrietig, enthousiast en bewogen. We hebben dan ook Malawi in het hart gekeken. Daar werd ons alle ruimte voor gegeven, want je hoefde alleen maar te kijken, te luisteren en te ervaren. Wij reden regelmatig in een rammelbus naar een plek van bestemming en reden tientallen mensen voorbij die als pakezels zo volgeladen uren moesten lopen naar de stad om daar wat plastic flessen, hout of andere materialen te verkopen. Wanneer wij leeg waren en snel wat eetbaars opaten, werden we aangekeken door kinderen met hongerbuikjes en navelbreuken. Wij haalden voor een vermogen water uit de supermarkten, terwijl we elke dag moeders met hun kinderen tegenkwamen die lang hadden gelopen om een paar emmers water te vullen bij een waterput. Wij genoten drie dagen van een safaritrip door Malawi en genoten aan het Malawimeer, terwijl achter ons verblijfsoord, wat er prachtig uitzag, een sloppenwijk stond. Er zijn regelmatig momenten geweest dat we ons schaamden vanwege het feit dat wij zo rijk waren. Tegelijkertijd wezen we elkaar als groep er op aan dat we ook dankbaar moesten zijn voor het feit dat we rijk zijn. Dat is een geschenk van God en daar zijn we ons lang niet altijd van bewust.
Meideninternaat
In Malawi hebben we meegeholpen aan veel verscheidene projecten. Zo hebben we een keuken kapot gebikt bij een meideninternaat (veel keukens bevinden zich buiten en bestaan enkel uit steen. Dit word zo ingedeeld dat er in een ruimte een vuur kan worden gestoken, in een andere ruimte het eten kan worden bereid enz.) en een nieuwe keuken opgebouwd in samenwerking met de Malawianen. We hebben op alle acht de weeshuisjes op het Stéphanosterrein en de andere overige gebouwen netten gespannen voor de ramen. Dit om de Malariamug, die ernstige gevolgen met zich meeneemt, zo veel en goed mogelijk buiten te houden. Wanneer je in Malawi geen netten voor de ramen gespannen hebt en je krijgt Malaria, wordt je niet geholpen en financieel ondersteund door de overheid. Veel mensen hebben geen geld om dit materiaal te kopen. Maar: gelukkig zijn alle huisjes op het Stéphanosterrein weer voorzien van netten. Ook hebben we veel kinderwerk georganiseerd. De weeskinderen op het terrein waren de eerste week aanwezig en de twee weken hierna veel kinderen uit de omgeving. Dit omdat de weeskinderen voor een maand naar de familie die ze nog hebben gaan, en in die tijd andere kinderen uit de omgeving naar het terrein mogen komen. Ze krijgen rond half 1 dan een bord zima (rijstpap). Veel van deze kinderen komen uit slechte omstandigheden, zijn ondervoed, worden slecht verzorgd. Elke middag hadden we club. Alle kinderen waren welkom en alle middagen waren geslaagd. Mooi om de kinderen zo blij te zien zijn. We zijn werkzaam geweest op de boerderij, hebben dingen afgebroken en weer opgebouwd. Ook hebben we erg veel muurschilderingen gemaakt, zodat het hele terrein er wat gezelliger uitziet.
Hongerbuikje
De laatste woensdag van ons verblijf zijn we naar een klein nabijgelegen dorpje geweest. De mannen onder ons hebben een dak op een huisje gezet en de vrouwen opnieuw kinderwerk georganiseerd. Het merendeel van de kinderen had een hongerbuikje en zag er slecht uit. De kinderen hadden weinig energie en hingen op de grond, zittend of liggend. Maar de kinderen waren ook erg blij met de aandacht die ze kregen en het speelgoed dat we hadden meegenomen. Dit was duidelijk te merken. We hebben aan de hand van kinderbijbels in de Chichewaanse taal het evangelie verspreid en christelijke liedjes gezongen. Het was heftig om oog in oog te staan met de armoede en alles wat dit met zich meebrengt. Leven van de landbouw of van gemiddeld 2 euro per dag is de realiteit in Malawi.
Moeilijk uit te leggen
Veel van wat we hebben gezien is moeilijk uit te leggen en over te brengen. We hopen dat lezers zoals u een klein, maar goed beeld hebben gekregen van dat wat er in Malawi, maar ook in zoveel andere landen, speelt en om stil te staan bij uw eigen leven en alles wat u hebt. Wij hebben er veel van geleerd. We hebben een grote God, Die we niet altijd kunnen begrijpen, maar wel kunnen en mogen vertrouwen. Op Zijn Woord, op Zijn beloften, op Zijn wijsheid en oneindige goedheid. Wij kijken terug op drie weken die ons leven toch flink op de kop hebben gezet en vinden het lastig om los te laten en te vertrouwen terwijl we de ernstige omstandigheden hebben gezien. Maar God is groot. Veel mensen en kinderen die we hebben ontmoet droegen ondanks de omstandigheden een diepe vrede, een groot geloof en een vast vertrouwen in God met zich mee. Zo kunnen we Malawi voor nu loslaten, terwijl we elke ervaring zeker vasthouden en nooit vergeten".
