Briljanten huwelijk voor Moois en Mina Hoek
SOMMELSDIJK - In Sommelsdijk vierden Moois en Mina Hoek-van Dam woensdag het heugelijke feit dat ze 65 jaar getrouwd zijn. In hun woning aan de Vlasakker bracht burgemeester Ada Grootenboer het jubilerende echtpaar daarom een felicitatiebezoek, waarna de jubilarissen naar Ouddorp trokken om daar hun briljanten huwelijk te vieren, met broers zussen en andere dierbaren.
Door Hans Villerius
Dat ze hun feest in Ouddorp vierden is niet verwonderlijk. Allebei zijn ze er geboren en getogen. Pas toen ze trouwden, in 1951, zijn ze in Sommelsdijk komen wonen, want híer konden ze toen een woning krijgen. Het dorp hebben ze daarna niet meer verlaten, al zijn ze er wel een paar keer verhuisd.
Niet stilzitten
Moois (90) is z'n leven lang actief geweest. Stilzitten is niets voor hem. Al vanaf z'n kinderjaren weet hij wat 't is om flink aan te pakken. "De schrepel lei al voor m'n gerêêd!", zegt hij. Thuis had z'n vader land en na de lagere school werd Moois daarop werkzaam. Dit in afwisseling met het seizoensgebonden werk dat hij op cichoreifabriek 'de Onverwacht' deed. Later ging hij in de Kroningspolder werken, waar hij rijshout zette voor de landaanwinning daar. Daarna volgde tien jaar werk als boerenknecht, om ten slotte jarenlang bij Flakkee Zaden in Sommelsdijk z'n brood te verdienen. Totdat dit bedrijf verdween en Moois op z'n 57e met de vut kon. Maar ook toen was stilzitten er niet bij, want hij had een halve hectare land waarop hij met veel genoegen bloemzaad teelde. En met veel plezier hield hij ook Shetland pony's. Nu heeft hij alleen nog een moestuin, waaruit hij onder andere asperges en blauwe druiven oogst. En nog steeds fietst hij graag. Niemand zal zo gauw aan hem merken dat hij z'n hele leven al pijn lijdt. Een sterk karakter met doorzettingsvermogen en een verder gezond lijf zijn 'm dienstbaar om door te gaan en vol te houden. Want stilzitten, da's helemaal niks gedaan.
Mina (86) werd na de lagere school dienstmeisje. Eerst bij de slager in het dorp, dagelijks van zeven uur 's morgens tot zeven uur 's avonds. Alleen zaterdagsmiddags niet. Later kreeg ze 'dienstjes' op meerdere adressen. Dit werk heeft ze tot haar trouwen gedaan. Daarna was ze dikwijls bij haar man op 't land te vinden, om te helpen in de bloemzaadteelt. Verder was ze actief lid van de vrouwenvereniging van de Hervormde gemeente Sommelsdijk, waarvoor ze talloze handwerkjes maakte. "Overal zat ik wel met 'n haekwaarkje in m'n handen", geeft ze aan.
Kinderen kreeg het echtpaar niet. Wel namen ze de zorg op zich voor een neefje dat op zevenjarige leeftijd, nadat eerst z'n vader was overleden, ook z'n moeder verloor. Als een eigen kind hebben ze 'm grootgebracht. Nu zijn ze al weer jaren samen. En sinds zes jaar wonen ze nu, naar volle tevredenheid – afgezien van pijn en stijfheid, in hun seniorenwoning aan de Vlasakker.