Chris van Zwol, net bevestigd als predikant van de GKV Middelharnis:
'God is echt aan het werk'
MIDDELHARNIS – Toen Chris van Zwol een kennismakingsrit over Goeree-Overflakkee maakte en de oude dorpskerk van Middelharnis zag, zei hij direct: "Wat een prachtige kerk. Hier zou ik wel bevestigd willen worden." En dat gebeurde. Op zondagmiddag 24 april deed hij op deze locatie intrede als predikant van de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt (GKV), nadat hij er in de ochtend was bevestigd door dominee Thijs Blok van de GKV in Nijkerk. Een interview met dominee Chris van Zwol (26), die samen met zijn vrouw Rebecca en zoontje Daan in Sommelsdijk gaat wonen.
Waar bent u opgegroeid?
"Ik ben opgegroeid op drie plekken. Mijn ouders zijn geboren en getogen Groningers. Zij komen van 't Hoogeland, uit de dorpen Leens en Sauwerd. Mijn tweelingbroertje en ik zijn de vierde en vijfde van zes kinderen. Na mijn zesde gingen we van Sauwerd naar Nieuw-Lekkerland. Daar woonde ik tot mijn achtste. Tussen mijn achtste en achttiende levensjaar woonde ik weer in het noorden van het land, in Zuidlaren, waar mijn ouders nog steeds wonen."
Waarom koos u voor een studie theologie?
"Dat was omdat ik al sinds mijn tiende predikant wilde worden. Alleen tussen mijn dertiende en veertiende wilde ik het niet meer (lees: niet stoer genoeg), waardoor ik het gymnasium inruilde voor het atheneum. Hierdoor moest ik Grieks en Latijn nog leren op de universiteit, tijdens de vooropleiding. Maar ik wilde dus mijn leven lang al predikant worden. Mijn liefde voor God en mensen dreef mij naar het ambt. Het contact dat ik bijvoorbeeld al van jongs af aan had met oudere gemeenteleden, vond ik zo opbouwend dat ik er mijn werk van wilde maken.
Wat motiveert u het meest in het werk als predikant?
"Mijn liefde voor God en mensen, zoals ik al zei. Dat wil ik nog wel toelichten. God als Schepper van de wereld heeft het goed bedacht hoe wij mensen op deze aarde moeten leven. In harmonie met elkaar, in harmonie met onze Schepper en in harmonie met Zijn schepping. Daar is nu de klad in gekomen. De zonde die wij in ons hart hebben wonen, smoort alle liefde en harmonie. In de Heer Jezus ontmoet ik die waarheid en word ik als mens klein en kwetsbaar. Ik weet dat alleen God een halt kan toeroepen aan het woekerende kwaad in deze wereld. Wij mensen bedenken overal wel een oplossing voor, maar in alle oplossingen zitten wel weer scheurtjes en barsten. Waar het kwaad op de ene plek wordt ingedamd, komt het elders weer boven. Onze eigen harten moeten gered en vernieuwd worden, wil dat stoppen. Van die waarheid wil ik getuigen. Verootmoediging is noodzakelijk, inkeer en gebed levensreddend. Ik hoop dat God door mijn bediening mensen wil roepen om tot rust te komen bij onze Heer en Heiland."
Waarom de keuze voor Middelharnis?
"Afgelopen november had ik twee beroepen ontvangen. Eentje van Lutten en eentje van Middelharnis. Het werd Middelharnis. Ook al lag dit het verst van mijn thuisbasis en kenden mijn vrouw en ik het eiland niet. Een belangrijke overweging is of ik met mijn gaven en talenten, maar ook met mijn gebreken, ergens tot dienst kan zijn van Gods Koninkrijk. In gebed en gesprekken met mijn vrouw, mijn familie en mijn eigen predikant te Nijkerk werd de keuze voor Middelharnis steeds duidelijker. Mijn vrouw en ik en de gemeente ervoeren een stevige match."
Wat vindt u van Goeree-Overflakkee?
"Het eiland vind ik schitterend. Ergens doet het me denken aan het Groningerland, met al haar kerktorens die de horizon breken. De mensen zijn over het algemeen hartelijk en gastvrij. Afgelopen zondag (tijdens de bevestiging en intrede, red.) werd onze gemeente bijvoorbeeld gastvrij ontvangen door de Hervormde Gemeente te Middelharnis. Wat mooi dat we zo elkaar tot dienst mogen zijn. Die gastvrijheid en ook gemoedelijkheid siert het hele eiland. Verder heeft mijn eigen gemeente een prachtige dag verzorgd, die een goede indruk gaf van hun gastvrijheid en hartelijkheid. Iedereen sprak erover. Reclame te over voor onze kerk en het eiland."
Kent u de kerkelijke kaart van het eiland een beetje?
"Ja, ik ben aardig op de hoogte. In zekere zin lijkt het op Nijkerk, waar mijn vrouw vandaan komt en we nu nog samen met onze zoon wonen. Het eiland is echter, ik denk omdat het redelijk beschermd ligt van buitenaf, een nog kerkelijker en christelijkere regio dan Nijkerk en omgeving. Op het eiland proef ik nog meer rust en gemoedelijkheid. In de komende tijd wacht er nog wel wat veldwerk om de andere kerken te leren kennen."
Ziet u kansen om samen te werken met andere kerken? Of is dat niet nodig?
"Samenwerken is zeker nodig. Alleen al omdat elke kerk zijn eigen karaktertrekken heeft, die winst zijn voor heel het lichaam van de ene katholieke Kerk. Ik hoop en bid dat we elkaar mogen zien in het licht van onze ene Heer en Meester, Jezus Christus. Ik hoop en bid ook dat we elkaar zonder elkaar te beoordelen op uiterlijkheden, mogen vinden in wat ons verbindt in die Heer. Onze gemeente wil die stap tot de andere kerken zeker maken."
Wat onderscheidt de GKV?
"De GKV onderscheidt zich in het algemeen van andere kerken in de actieve houding van de kerk. Vanuit de genade van God voelen de kerken zich geroepen zich actief in te zetten in de samenleving. Dat wil niet zeggen dat andere kerken dat niet doen, het tegendeel is waar, maar de GKV is hieraan echt herkenbaar. GKV-kerken zijn erg goed in het regelen. Overal wordt wel wat voor gevonden. Het risico is echter dat we, conform onze tijdsgeest, menen dat we overal wel een oplossing voor hebben. Ik leer van mijn bevindelijke broeders en zusters dan dat als de Heer zijn zegen niet geeft, alles zinloos is.''
Wat ziet u als uw missie in Middelharnis?
"Ik heb nog geen missie voor Middelharnis. Ik woon er nog niet eens en moet de gemeente nog verder leren kennen. De gemeente is al door God gegeven. De leden staan al een hele tijd met de voeten in de Flakkeese klei. Ik hoop van mijn broeders en zusters te mogen leren, om er vervolgens aan bij te dragen. Allereerst tot opbouw van de kerk, en vervolgens ook voor het eiland."
Wat zou u willen bereiken?
"Ik weet niet wat ik wil en kan bereiken. Uiteindelijk kan alleen de Heer de wasdom geven, zoals de apostel Paulus al zegt. Ik bid wel dat God mag doen groeien wat ik plant in Zijn Naam. Daarin kom ik al in een levende gemeente van God. Ze heeft zoveel ontvangen van onze Heer. We hebben een vanzelfsprekende gastvrijheid en ontzettend veel geloof, hoop en liefde. God is echt aan het werk. Aan dat werk hoop ik te mogen bijdragen.
De burgemeester van het eiland sprak afgelopen zondag mij en de gemeente toe. Zij sprak over een samenleving die van verzorgingsstaat verandert in een participatiemaatschappij. Mensen worden meer op zichzelf aangewezen en kerken blijken een grote taak te vervullen om mensen op te vangen die tussen wal en schip dreigen te raken. De kerk doet dat graag, ze ziet het als haar roeping. Ze is immers onderweg naar een geheel nieuwe Samenleving en wil die normen en waarden graag uitdragen in woorden en met daden. Ze zal echter ook de samenleving oproepen daarin te volgen. We zijn allemaal verantwoordelijk voor elkaar. De Heer roept iedereen op tot geloof, tot onderlinge dienstbaarheid, tot offerbereidheid en tot nijverheid. We moeten weer leren delen. De kloof tussen de zelfvoorzienende en de behoeftige groeit met het jaar. Er is echt een samenleving aan het ontstaan waarin je spreekt van de geslaagde en de kansloze. Dat baart mij wel zorgen. De oplossing van die ongelijkheid begint bij het besef dat alles wat je hebt, van je eigen leven tot aan al je bezit, niet van jezelf is, maar van de Schepper. In dat besef staan wij als mensen naast elkaar en is er geen reden tot zelfverheffing.
Ik hoop tenslotte op kerkelijke eenheid. Niet organisatorisch, hoor. Wij mensen zullen niet passen in één kerk, daarvoor verschillen mensen te veel en is de zonde nog te sterk. Ik droom er wel van en bid er ook zeker voor, maar ik maak mezelf geen illusies. Straks op de nieuwe aarde kan de Eeuwige die verdeeldheid transformeren in eenheid. Ik hoop wel dat we samen onderweg mogen zijn, elke kerk met haar sterke en zwakke eigenschappen, om zo tot eer van God elkaar te zoeken in liefde. Dat we elkaar als kerken ook tot een hand en een voet mogen zijn. De kerken mogen zo samen het evangelie van ons Hoofd Jezus Christus uitdragen."