Misschien moeten we ook aan onszelf denken

25 maart 2016, 07:36

Vijftien miljoen mensen, op dat hele kleine stukje aarde is inmiddels veranderd naar 17 miljoen mensen op nog steeds datzelfde kleine stukje aarde. En we groeien nog steeds, elke dag worden er honderden kinderen geboren in Nederlandse ziekenhuizen. Maar dat is, heel actueel de laatste tijd, niet de enige manier waarop ons kleine kikkerlandje groeit. Langzaamaan komt er een stroom mensen het land binnen die niet meer veilig zijn in hun eigen land. Je kan er voor of tegen zijn, feit is, als doodgewone 'een van de 17 miljoen' doe je er niet zoveel aan. Laatst zag ik verschillende reacties voorbij komen op Facebook waarin wat onsympathieke uitlatingen werden gedaan over de mensen die zelf huis en haard hebben moeten verlaten. Ze zouden gelukszoekers zijn en nog erger, wat nu als we met al die mensen die écht vluchten ook mensen binnen halen die uit zijn op de westerse rijkdom of zelfs terroristen die langzaam aan de hele wereld in hun macht willen krijgen. Ik vond het ver gezocht, een kans die je eigenlijk altijd wel loopt, ook als er geen stromen met mensen hier onderdak proberen te vinden. Tot ik de berichten uit Parijs hoorde, en dinsdag het vreselijke nieuws uit Brussel. Toen er ineens maar 100 km tussen een terroristische daad en je eigen vertrouwde leven zat. En ineens bedacht ik me dat 17 miljoen mensen op dit hele kleine stukje aarde wel genoeg is en dat we misschien ook aan onszelf moeten denken. Of ik hier nog steeds zo over denk... ik weet het niet. Wat ik wel weet, is dat we met zoveel onrecht in de wereld maar extra lief voor elkaar moeten zijn. Oerhollandse kaaskop of niet.