Soylent lijkt de perfecte oplossing
Mijn maag maakt geluiden die harder zijn dan een optrekkende auto. Mijn humeur is gedaald tot het dieptepunt. De honger is ondraaglijk. Ik zou graag lekker uitgebreid willen eten, maar helaas, ik heb geen tijd. Ik prop snel een ongezonde hap naar binnen. "Vanaf morgen ga ik tijd nemen om gezond te eten!" mompel ik tegen mezelf, terwijl ik met een halfvolle mond op de fiets spring. Dit is een scenario dat veel voorkomt in mijn leven. Elke dag probeer ik weer om gezonder te leven. Helaas mislukt dit meestal.
Iemand in Amerika had hetzelfde probleem als ik: Rob Rhinehart. Op drukke dagen vond hij het lastig om gevarieerd en gezond te eten, ook hij zwichtte regelmatig voor een ongezonde hap. Hij ontwikkelde daarom een drankje die dit probleem voorgoed zou verhelpen. Soylent! Google omschrijft dit als: 'voedselvervanger bedoelt om te voldoen aan alle dagelijkse voedingsbehoeften van het menselijk lichaam'. Het kost weinig geld, is zo klaar en je hebt er genoeg aan om de dag mee door te komen.
Zou dit drankje de oplossing kunnen zijn voor mijn probleem? Misschien wel. Het klinkt ideaal. Het is goedkoop, wat erg fijn is voor een arme student, het kost weinig tijd en is ook nog eens heel gezond, aangezien het alle voedingsstoffen bevat die je op een dag hebt. Mijn goede voornemen om gezond te leven zou eindelijk in vervulling gaan. Ja, het klinkt als de perfecte oplossing voor mijn ongezonde gewoontes.
Toch houdt iets mij tegen. Het klinkt misschien als de ideale oplossing, maar het klinkt niet als iets gezelligs. Stel je voor dat, over 10 jaar, iedereen Soylent drinkt. Weg zijn de gezellige maaltijden met familie, vrienden en huisgenootjes. De wereld zou er nog individualistischer van worden dan die nu al is. Net alsof we langzaam veranderen in robots die alles zelf doen en elkaar niet nodig hebben. Bah, wat ongezellig. Daarnaast is af en toe lekker ongezond eten ook helemaal niet erg. Ik zou nooit afscheid kunnen nemen van McDonalds, pizza's en de KFC.
Mijn maag begint weer rare buitenaardse geluiden te maken. Ik merk dat mijn humeur weer daalt. De honger is ondraaglijk. "Ik bedenk morgen wel een andere manier om gezond te gaan leven", zeg ik tegen mezelf, terwijl het eerste heerlijk ruikende stukje pizza in mijn mond verdwijnt. Nee, Soylent is duidelijk niets voor mij!
COLUMN EVELINE VAN DEN HOEK