Echtpaar Kroon-Wesdorp viert 65-jarig huwelijk

10 maart 2016, 13:46

OOLTGENSPLAAT – In hun woning aan de Irenestraat herdachten Han (90) en Bep (88) Kroon-Wesdorp deze week dat ze 65 jaar getrouwd waren. Een beetje in stilte, want de echte jubileumviering komt nog. Die hopen ze morgen te houden in het zaaltje in woonzorgcomplex Platinum, even om de hoek van waar ze wonen. Het was daarom alleen wethouder Gerrit de Jong van de gemeente die het briljanten bruidspaar dinsdagmiddag een felicitatiebezoek bracht, op de datum waarop ze zoveel jaar geleden aan elkaar werden verbonden.

Door Hans Villerius

"Het zag er vorig jaar niet naar uit dat ik er nu nog ben. Het is de Heere Die me erdoorheen geholpen heeft!" Dat is het eerste wat Han Kroon zei toen hij afgelopen dinsdagmiddag gefeliciteerd werd door wethouder Gerrit de Jong. Han en z'n vrouw Bep waren op die datum 65 jaar getrouwd, vandaar dat De Jong bij het echtpaar op de stoep stond om namens het gemeentebestuur de felicitaties over te brengen. "Nee, we hadden het inderdaad niet kunnen denken dat we elkaar nu nog zouden hebben", valt Bep haar man bij. En 't is omdat hij háár nog heeft dat ze nog zelfstandig kunnen wonen. "Ze zorgt heel goed voor me!", complimenteert Han z'n vrouw, terwijl hij met z'n hoofd een knik haar kant op geeft. "Eigenlijk kan ik niks meer", zegt Han met pijn in 't hart. "Dat vind ik 't ergste, dat je steeds meer in moet leveren. Er blijft niks over. Toch ben ik er nu beter aan toe dan een jaar geleden. Daarvoor komt alleen de Heere de dank toe!"
Ondanks dat hij niet veel meer kan, probeert Han iedere dag nog twee keer een klein rondje buiten te lopen, met z'n rollator. En één keer in de week is hij op de koffieochtend te vinden in gebouw Platinum. Dat kan hij net aanlopen. Door daar wekelijks naartoe te gaan blijft hij 'n beetje het sociale leven te pakken houden.
Bep kan eigenlijk alles nog, zegt ze, en ze doet ook 't liefst alles zoveel mogelijk zelfstandig, tot de verzorging van haar man toe. Alleen 's morgens komt hiervoor hulp van de thuiszorg. "En je hoeft maar even te bellen als 't niet gaat, ze staan zó bij je!", zeggen ze met een zekere geruststelling. Da's ook wel fijn, want Bep heeft nogal last van oorsuizen, wat flink vermoeiend is. Daarom hielden ze maandag hun huwelijksjubileum ook niet in eigen huis maar morgen in Platinum. Met de twee kinderen, twee kleinkinderen en twee achterkleinkinderen, wederzijdse broers en zussen, maar ook vrienden en bekenden hopen ze een gezellig en waardevol samenzijn te hebben.

Levensloop

Maandagmiddag was 't dus alleen de wethouder die het echtpaar op visite kreeg en tijdens dat bezoek werd teruggekeken op 65 huwelijksjaren die voorbijgevlogen zijn. "Waar is de tijd gebleven, wat is 't hard gegaan en wat hebben we veel meegemaakt", zit Bep zich hardop te verbazen in haar stoel. "Maar da's verleden tijd, allemaal voorbij", voegt ze er steeds aan toe wanneer gebeurtenissen uit 't verleden worden opgedist.
Han werd geboren bij de weel aan de Oudelandsedijk nabij Ooltgensplaat. Op z'n zesde ging hij met het ouderlijk gezin in het dorp wonen. Na het verlaten van de lagere school moest hij aan het werk, in de landbouw. Eerst op het pachtland van z'n vader, daarna bij grootvader en ook heeft hij zelfstandig nog wat geboerd. Later ging hij bij een commissionair werken en nog later bij de Shell. Telkens werd hij aangesteld als voorman en hij ging vierkant voor z'n werk. Als 't nodig was, ging hij 's nachts gewoon door. Loodzwaar sjouwwerk heeft hij altijd gedaan. Het resultaat was dat hij op z'n 47^e afgekeurd moest worden.
Bep werd in Oude-Tonge geboren en groeide daar op. Na de lagere school ging ze als dienstmeisje werken, in verschillende huizen, zowel in Oude-Tonge als in Middelharnis.
Ze leerden elkaar op een Tweede Pinksterdag kennen, toen ze elkaar tijdens een fietstocht ontmoetten op de boot die toen nog van Sluishaven naar Dintelsas voer. "Het was de allereerste keer dat we elkaar zagen en 's avonds bracht hij me zelfs helemaal thuis", weet Bep nog.
Na hun huwelijk woonden ze eerst aan de Galatheseweg. Daar raakten ze door de watersnoodramp letterlijk huis en haard en alle bezittingen kwijt. Ze werden geëvacueerd naar Brabant, maar ze prezen zich gelukkig dat ze elkaar en hun zeven maanden oude dochtertje nog hadden. Daarna hebben ze zo'n drie jaar in Langstraat gewoond. Vervolgens kochten ze aan het Boomgaardpad een eigen woning, waar ze jarenlang hebben gewoond.
Nadat Han afgekeurd was en thuis kwam te zitten is Bep het oude raadhuis te Ooltgensplaat schoon gaan houden, dat toen nog als gemeentehuis in gebruik was. Tweeëntwintig en een halfjaar heeft ze dat gedaan. Daarnaast was ze secretaris van de vrouwenvereniging van de Hervormde Kerk te Ooltgensplaat en ze deed ook veel naai- en breiwerk. Han zelf heeft, om toch wat om handen te hebben, jarenlang de kerktelefoonbusjes verzorgd in de kerkelijke gemeente, tot z'n 70^e toe. En met heel veel plezier heeft hij zich vermaakt in de hoven die hij op meerdere plekken had. Hier kweekte hij allerhande groenteplantjes, waarvan hij er heel wat in het dorp heeft uitgedeeld, als het volgroeid was en gegeten kon worden. Ook nog lange tijd nadat ze hun seniorenwoning betrokken, is Han in z'n hof actief geweest, tot het vanwege z'n gezondheid echt niet meer ging.
Het is trouwens al weer zestien jaar geleden dat ze als eerste bewoners hun intrek namen in de toen nieuwgebouwde seniorenwoningen aan de Irenestraat. Ze vinden 't hier nog steeds goed toeven en hopen dat ze 't zelfstandig wonen hier nog even vol mogen houden.