Strandtenten en strandhuisjes
"Laag!" roept de vrouw van een grote afstand. Haar jonge hond stormt over het zand naar mij toe en springt dolenthousiast tegen me aan. Z'n baasje komt op een holletje aan en biedt haar verontschuldigingen aan. Ik kan er wel om lachen, het is bijna onmogelijk om niet vrolijk te worden van de onstuitbare levenslust.
Het strand is zonder twijfel mijn favoriete plek op Goeree-Overflakkee. Op het strand blaast de zeewind moeiteloos je hoofd leeg. De zee zover als je kunt kijken, het continu veranderende duinlandschap. Het strand is een omgeving waar voor de mens slechts een bijrolletje is weggelegd. De hoofdrol is voor de natuur.
Aan de Vlaamse kust zijn de rollen omgekeerd. Daar domineren kolossale gebouwen en betonnen boulevards. Niet voor niets dat veel Belgen naar Nederland rijden om te genieten van het ongerepte strand. Ook voor onze Oosterburen is de Noordzeekust een publiekstrekker van formaat.
Op steeds meer plaatsen langs de kust staan strandhuisjes, die zijn vrijwel altijd volgeboekt tegen forse tarieven. Het is dus verleidelijk en vermoedelijk ook winstgevend om het strand van Ouddorp vol te plempen met vakantiehuisjes en strandhotels. Persoonlijk ben ik niet mordicus tegen iedere vorm van bebouwing van het strand. Dat zou ook hypocriet zijn, want ik kan erg genieten van een kop dampende chocomel in een strandtent na een stevige wandeling. Maar wat mij betreft blijft het bij de strandtenten. Ik hoop hoe dan ook dat de natuur ook in de toekomst de hoofdrol blijft spelen op het strand.
Column Martijn de Bonte