Rokers in de hoek
De eerste avond. Pakjes werden uit broekzakken gehaald en al snel werden de eerste rookwolken uitgeblazen. Daar zat ik dan, als een van de weinige niet-rokers in mijn studentenhuis. De eerste keer probeerde ik zo min mogelijk te ademen, nu hoort het er gewoon bij, hoewel het nog steeds niet een van mijn favoriete geuren is, de rookwalm. Rokers worden steeds meer in een hoekje geduwd. Terrassen en horecagelegenheden zijn rookvrij gemaakt en prijzen stijgen. Een plan dat op 20 mei wordt ingevoerd, is afschrikwekkende plaatjes op de sigarettenpakjes. Ik denk niet dat dit effectief is, ook niet voor beginnende jongeren. Iedereen weet al dat roken slecht is door voorlichtingen die gegeven worden, maar de verleiding om erbij te horen, wint het denk ik van de afschrikkingen. Omdat ik zelf niet rook, trek ik de lijn door naar chocolade. Deze vergelijking loopt misschien wel zo scheef als een krab, maar chocolade is toch ook wel verslavend. Af en toe (minstens 1x per dag) heb ik zo'n periode dat ik bizarre trek heb in chocolade. Mijn hersens lijken volledig gefocust op hoe ik zo snel mogelijk chocolade in handen kan krijgen. Stel je voor dat er teksten en afschrikwekkende plaatjes op de chocoladerepen worden geplakt met de gevolgen van teveel chocolade. Op het moment dat ik een chocoladeaanval heb, zou dat me weinig interesseren. Ik eet omdat ik behoefte heb aan chocolade. Rokers roken omdat ze nicotine 'nodig' hebben. Toch is volgens een rokende huisgenoot de nieuwe regeling voor sommige mensen wel goed. "Voor mensen die willen stoppen en die plaatjes zien, kan dit wel de druppel zijn.''
Column Rianne Tanis