Nat en koud
Twee, veel jongere, columnschrijvers op een andere plaats in deze krant buigen zich over het waarschijnlijke uitblijven van de 'echte' winter. Bij gebrek aan inspiratie probeer ik met dat onderwerp deze column dan ook maar te vullen.
Waarschijnlijk trap ik een open deur in met de volgende weinig originele constatering, die vele anderen al hebben gebruikt: 'De winters van tegenwoordig zijn niet meer zoals die van vroeger'. Het zou goed kunnen. Nu herinner ik me alleen maar strenge winters, ondanks dat in de afgelopen zestig jaar menig winter het predicaat 'zacht' heeft gekregen. Vooral de sneeuw spreekt nog tot mijn verbeelding. Met ijs heb ik niet zoveel, maar daarover verderop meer.
Zo was er het kerstfeest van de zondagsschool: met droog weer naar binnen en zo'n drie uur later - dat waren toen nog stevige bijeenkomsten - was de wereld wit. En dat was nog niet alles. De nacht erna lag de sneeuw zelfs tot aan de dakgoot, dankzij een sneeuwstorm. Eén van de volgende dagen was ik onderweg met mijn vader op zoek naar de boerenkool in 'het hof'. We zagen een slootje over het hoofd in die witte vlakte, vervolgens kopje onder in de sneeuw. Dat was nog leuk. Natte koude voeten zijn me meer bijgebleven van de latere sneeuw en zelfs sneeuw op bed, toen we pas getrouwd waren en de aannemer het huis nog niet zó goed had afgesloten dat de stuifsneeuw er niet meer doorheen kon. Koude voeten ook bij de sporadische schaatspogingen. Mijn ouders waren waarschijnlijk niet onder de indruk van mijn sportieve doorzettingsvermogen. Daarom moest ik de schaatskunst machtig zien te worden op zeer slecht passende Friese schaatsen of bootjes. Het is nooit gelukt. Ze zaten meestal aan de zijkant van je voeten en werden daarom nat en koud. En voor ik op de haven durfde moest het zeker al een 'steendikte' hebben gevroren. Dus wat het ijs en schaatsen betreft, is de winter niet zo aan mij besteed. Ik denk dat het in de familie zit, want een paar weken geleden eindigde mijn dochter haar column met deze woorden: 'Kom maar door met die zomer!' En deze keer ben ik het van harte met haar eens…