Geen diepfilosofische column
Dit zou een afgezaagde column kunnen worden over het feit dat veel mensen iets voornemen en dat dan toch niet nakomen in het nieuwe jaar. Maar dat was mij iets té cliché. Ik zou een diepfilosofische column kunnen maken met daarin wijze en intelligente uitspraken zoals: ''Een nieuw jaar ontvouwt zich geleidelijk, zoals de bloembladen van een knop de schoonheid binnenin nog verborgen houden.'' Of: ''Veel mensen zien uit naar het nieuwe jaar om een nieuwe start te maken met hun oude gewoonten.'' In allebei de spreuken zit een zeker een waarheid, maar dat ben ik dit keer niet van plan. Wat ik eveneens niet van plan ben, is een column vol met taalgrappen en humoristische dingetjes, zoals: ''We wensen je een gelukkig jaartje, van kop tot staartje, in stap, draf of galop, en nog veel er bovenop!'' Dat soort columns zijn het afgelopen jaar weer de revue gepasseerd. En dat brengt ook enige bekendheid met zich mee. Zo liep ik een keer door (m'n intussen oude) school toen ik opeens 'een aardige dame op leeftijd' tegen haar man hoorde fluisteren: ''Waer ken ik dat hoad van?'' Eerlijk gezegd vind ik dat wel leuk. Net zoals ik opeens werd aangehouden in de Albert Heijn door een voor mij geheel onbekende man, die zei: ''Leuke columns in de krant''. O ja, ik zou graag deze column willen gebruiken om een oude belofte in te lossen. Ik heb eens een keer een paar mensen waarmee ik in de zomervakantie met werk nogal veel mee ben opgetrokken, beloofd dat ik ze een keer zou vermelden in m'n column. Dus hierbij wil ik LT, TV en JK met ere vermelden. ;) En, ik kan het toch niet laten, ik wil toch nog even een spreuk noemen als (bijna) het slot van m'n column: ''Het einde van het jaar is geen einde en geen begin, maar een voortgaan met alle wijsheid die ervaring ons kan bijbrengen.''
Ik wens jullie allen, waar jullie zich ook bevinden en wat jullie persoonlijke omstandigheden ook mogen zijn, een gelukkig 2016!