Samen 70 jaar juffrouw Corry
ACHTHUIZEN - In oktober zijn ze samen 70 jaar juffrouw Corry, of Corrie, bij Peuterspeelzaal 'De Bengeltjes' in Achthuizen. Corrie Winkels neemt hiervan 40 jaar voor haar rekening en haar nichtje Corry Zuijdijk de overige 30. Een mooi jubileum, wat hun dorpsgenoten niet zomaar voorbij willen laten gaan. Immers, bijna iedereen in het dorp heeft ooit met de juffen te maken gehad. Ofwel als peuter of als ouder/grootouder van een peuter. Daarom werden ze vorige week in het zonnetje gezet en verrast met een mooie brandweerwagen voor op het speelpleintje. Iets wat al vele jaren op hun verlanglijstje stond.
Tekst en foto: Mirjam Terhoeve
Alle verenigingen in Achthuizen droegen een financieel steentje bij om de brandweerauto aan te kunnen schaffen. De juffen zijn er enorm blij mee. "We sparen hier al heel lang voor en nu staat hij er gewoon", zeggen ze. "In één woord, geweldig. De kinderen zijn er niet vanaf te krijgen".
Het hindert niet, dat er geen echte sirene op zit of heuse brandweerslangen. Ze maken het geluid zelf wel en in hun verbeelding zien ze de slangen levensecht voor zich. Eén van de kinderen waarschuwt de juf zelfs, dat ze de verkeerde slang heeft gepakt om te blussen.
"Kijk, dat is nou zo mooi van dit werk", reageert Corry Zuijdijk. "De openheid en onbevangenheid van de kinderen. Dat verveelt nooit, ieder kind heeft wel iets unieks en daarom blijft het leuk. Deze dertig jaar zijn dan ook voorbij gevlogen. Nooit ben ik met tegenzin hiernaar toe gekomen. Eerder met tegenzin naar huis gegaan".
Geen herhalingen
Ook Corrie Winkels ziet haar werk op de peuterspeelzaal niet als baan, maar veel meer als hobby. "Het is zo dankbaar om te doen. Je krijgt zoveel terug van de kinderen". Dat ze ook in haar vrije tijd veel voorbereidend werk doet, deert haar niet. "Joh, daar denk ik niet eens over na", lacht ze. "Ik ga 's avonds gewoon lekker zitten zoeken, tekenen en knippen. Stilzitten kan ik toch niet. Regelmatig werken we met een thema, zoals nu weer voor dierendag. Dan probeer ik altijd iets origineels te verzinnen". Op de vraag of de inspiratie na al die jaren dan niet opraakt, is het antwoord stellig. "Nee hoor, als ik iets zie wat we al hebben gedaan, dan geef ik daar gewoon een andere draai aan en je hebt weer wat nieuws. Voor zover ik weet, zijn we nooit in herhaling gevallen".
Locaties
Corrie Winkels begon op de peuterspeelzaal in 1976. "Die werd toen nog gerund door de zusters uit het oude klooster", vertelt ze. "Toen ik mijn zoon Richard bracht, werd gevraagd of ik af en toe handje mee wilde helpen, omdat de zusters ermee wilden stoppen. Dat leek me wel wat. Samen met Willy Huisman, Toos Huibrechtse en Jannie Bravenboer hebben we het opgepakt. Later ben ik samen met Willy verder gegaan. Tien jaar later kwam Corry Zuijdijk haar dochter naar de peuterspeelzaal brengen en omdat Willy wilde stoppen, namen Corry en Rita van Weerden bij toerbeurt haar taak over. Rita is inmiddels ook gestopt, maar wij zijn er nog steeds samen".
Eind jaren negentig werd het klooster verkocht en moest de peuterspeelzaal uitwijken naar een andere locatie. Dat werd het Buurthuus. Een mooie grote ruimte, maar de spullen moesten elk dagdeel worden uitgestald en na afloop weer worden opgeruimd. Na vijf jaar kregen 'De Bengeltjes' een eigen gebouwtje achter de voetbalwei. Op een mooie verkeersvrije locatie.
Grootste wens
Corrie Winkels heeft inmiddels alle benodigde papieren in huis om de peuterspeelzaal te leiden. Corry Zuijdijk doet het werk als vrijwilligster. Hoewel ze niet graag op de voorgrond treedt, vindt ze het toch leuk dat hun inzet wordt gewaardeerd door de dorpsgenoten. "Je blijft ook altijd juffrouw Corry", zegt ze. "Ook nu de peuters van toen al volwassen zijn, noemen ze je vaak nog zo. Ik ben de kleine juffrouw Corry en Corrie is de grote juffrouw Corrie. Zo houden de kinderen ons uit elkaar. Nee hoor, het is niet verwarrend voor ze". "Integendeel", voegt ze er lachend aan toe. "Als ze 'juffrouw Corry' roepen, dan is er altijd wel een van ons die reageert. Ach, we zijn ook helemaal op elkaar ingespeeld na al die jaren. Een blik is meestal al genoeg, om te weten wat de ander bedoelt".
Voor beide juffen geldt dan ook, dat ze dit werk nog vele jaren willen blijven doen. "Momenteel is de groep even niet zo groot, maar er komt weer een groot aantal kindjes aan", weten ze. "Zolang onze gezondheid het toelaat blijven we doorgaan. Maar wat we vooral hopen, is dat de peuterspeelzaal zal blijven bestaan in Achthuizen. Er zijn hier al zoveel voorzieningen verdwenen, maar dit gebouwtje op dit geweldige plekje willen we heel graag tot in lengte van jaren behouden, dat is onze grootste wens".