De dochter van de molenaar is 101 geworden
STELLENDAM – Ze is geboren in de Eerste Wereldoorlog, maakte de Tweede Wereldoorlog en de Watersnoodramp mee, was getuige van de komst van de televisie, de groei van het autoverkeer en de ontsluiting van het eiland. Ja, in meer dan een eeuw maak je heel wat mee. To van den Heuvel-Bergers bereikte zaterdag 24 september de gezegende leeftijd van 101 jaar. Voor de gemeente Goeree-Overflakkee reden genoeg om locoburgemeester Gerrit de Jong naar Stellendam te zenden om haar te feliciteren en een bloemstuk te overhandigen.
Tekst en foto: Kees van Rixoort
To vindt het heerlijk, al die belangstelling op haar verjaardag. Haar zus, dochter, kleindochter en achterkleindochter, twee journalisten en de locoburgemeester zijn er. Ze geniet er zichtbaar van. Sowieso houdt ze van mensen om zich heen. Haar woning aan de Azaleastraat is vaak net een zoete inval. To heeft veel vrienden en kennissen en iedereen kan komen binnenwaaien. "Dat geeft wat leven in de brouwerij", zegt De Jong. To: "Heb je 't door…"
To is geboren in Goedereede. "Ik ben de dochter van de molenaar", zegt ze. Boven haar stoel hangt een schilderij van de molen om de herinnering levend te houden. Dat is voor de 101-jarige overigens geen moeilijke opgave, want ze is nog altijd helder van geest en kan veel oplepelen over vroeger. Bijvoorbeeld hoe je naar Rotterdam reisde. "Met het trammetje naar Middelharnis. Dan de boot naar Hellevoetsluis en dan weer een ander trammetje naar Rotterdam. Naar de Rosestraat."
Voor iemand die meer dan honderd verjaardagen heeft gevierd is het wel bijzonder dat ze nog zelfstandig woont. In haar huis in Stellendam, waar ze in de jaren zeventig vanuit Rotterdam-West kwam wonen, krijgt ze zes keer per dag zorg thuis. Bovendien komt elke dag haar zus van 87, die dicht in de buurt woont, op bezoek. Om het avondeten te verzorgen en voor de gezelligheid. De twee zussen kunnen het reuze goed met elkaar vinden.
Heel af en toe komt To nog buiten, bijvoorbeeld om naar de kapper te gaan in de rolstoel. Lopen doet ze niet meer. Maar dat ze tot bijna haar honderdste verjaardag kon lopen is echt een wonder. Sinds haar vijftigste moet ze een heup missen. De medici zeiden dat ze niet meer zou kunnen lopen. Maar het lukte To toch, zelfs de trap op en af. Toch leek het haar beter om niet langer in het appartementencomplex in Rotterdam te blijven wonen. Met haar man en dochter verhuisde ze naar Stellendam. Terug naar Goeree-Overflakkee. Helaas kwam haar man, die eerst een transportbedrijf in Ouddorp runde en later een sigarenwinkel in de Maasstad, al snel te overlijden. Hij was nog maar 61 jaar. To, al 37 jaar weduwe, draagt zijn trouwring om haar hals.
Het is een mooie dag, 24 september. "Het is meestal mooi weer op mijn verjaardag", zegt de jarige, "of het onweert." To is er goed aan toe, al zijn haar gehoor en gezichtsvermogen wel wat minder geworden. "Ik kan wel lezen, maar ik zie niet veel." Volgens haar familie, die veel mensen van hoge leeftijd telt, is ze gezond en zelden moe. Zelfs zegt ze: "Ik mag niet klagen, hoor, en dat doe ik niet ook. Nee, niet zeuren." Dan is het voor de locoburgemeester tijd om te gaan. To: "Heb je nog meer klanten?"