Mel de musical: stuk met humor en een boodschap
STAD AAN 'T HARINGVLIET – In 'Mel de musical' speelt de hoofdpersoon, Mel Dale, vaak een rol op de achtergrond. Hij zit bij Piet de kapper in de stoel, hoort de vrouwen van Stad aan, geeft af en toe een beeld weg en wandelt – als constante in het stuk – met Piet van Asperen, zijn vriend de huisschilder, over de dijk. Pijpje in de mond, pratend over het weer en tal van Stadse zaken. Dat Dale een weinig nadrukkelijke hoofdrol speelt, is geheel passend bij de figuur die de in 2004 overleden schoenmaker en kunstenaar was: een bescheiden aanwezige.
Tekst en foto: Kees van Rixoort
'Mel de musical' – ondertitel: 'Wie de schoen past trekke hem ook uit' – is vier keer opgevoerd op de Kaai van Stad aan 't Haringvliet, het dorp waar de hoofdpersoon ter wereld kwam en bijna zijn hele leven woonde en werkte. Na de 'generale' op 31 augustus zat de tribune drie avonden vol: op 1, 2 en 3 september. De belangstellenden, drie keer driehonderd in aantal, kwamen soms van ver voorbij de Stadse grenzen. Ze kregen bij de ingang een poncho uitgereikt om de regen het hoofd te kunnen bieden, maar op de vrijdagse voorstelling na kwam er nauwelijks een spat uit de hemel.
De musical, waaraan een lange voorbereidingstijd voorafging en zeker tachtig mensen aan meewerkten, volgt het leven van Mel Dale, dat in 1925 begon. De Tweede Wereldoorlog, de uitzending naar Nederlands-Indië, de watersnoodramp, de ontsluiting van Goeree-Overflakkee (vanaf 1964) en de grote veranderingen in het dorp daarna, komen allemaal aan de orde. In gesprekken en liedjes, uitgelicht op een langzaam donker wordende Kaai en tussendoor van commentaar voorzien door Ko Nien, een konijn in een geel-rood gestreepte trui.
Pau Kreeft
Onvergetelijk zijn de gesprekken met het socialistische gemeenteraadslid Pau Kreeft, de dames die stuk voor stuk vinden dat zíj 'de vriendin van Mel' zijn, het rijdend materieel – waaronder een fiets, een legerjeep en een Amerikaanse slee – dat over de kaai rijdt en, niet in de laatste plaats, de vergaderingen van de gemeenteraad, die gepaard gaan met het innemen van glazen jenever en het roken van dikke sigaren. Natuurlijk de wandelingen van Mel en Piet over de dijk. En de beeldjes die aan het eind van het stuk op de Kaai worden gezet, recht voor de tribune. Want het was in zijn beelden dat Mel wilde voortleven.
De musical geeft niet alleen een beeld van het leven van Dale, maar ook van de tijd. Dit tijdsbeeld komt bijvoorbeeld mooi tot uiting in de scène die de autochtone dorpsbewoners vergelijkt met de nieuwkomers, de 'overkanters'. Hoe verschillend ze hun verjaardag vieren is treffend en hilarisch verbeeld.
Boodschap
'Mel de musical', geschreven door Wim van Ham en Herman Maas, is sowieso een stuk met veel humor. Maar ook met een boodschap. Een boodschap waar de bescheiden schoenmaker inhoud aan gaf tijdens zijn leven: gelukkig zijn met wat je hebt, geen punt maken van verschillen tussen mensen, niet te snel oordelen, altijd proberen in de schoenen van een ander te gaan staan. Een wijze boodschap, waar we anno 2016 veel aan hebben. Daarom klonken vlak voor het eindapplaus de volgende woorden: "Dank je wel, Mel."