Medische termen zijn abracadabra
"Komt u maar verder, mevrouw!" Ik roep mijn lotuspatiënt binnen. Ik stel me netjes voor. Mevrouw is onwel geworden en heeft daarbij een lelijke smak gemaakt. Ze is doorgestuurd om een scan te laten maken. We maken haar gereed en ik zeg: "Ik ga zo dadelijk een intraveneuze injectie met contrastvloeistof bij u toedienen om eventuele pathologie beter te zien". Verdwaasd kijkt ze me aan. "Ik begrijp niet wat je nu allemaal zegt hoor!" Dom van mij, helemaal vergeten! De dagelijkse termen die ik gebruik op mijn werk, is voor mijn patiënt allemaal abracadabra! En zo zijn er duizend en één voorbeelden waar de communicatie even vastloopt omdat een van beide partijen de terminologie niet begrijpt. En dat gebeurt vaker dan dat je denkt! Zo ook op school. Tijdens een college Medische Vakken (college over allerlei ziektebeelden en dergelijke) gaan die vingers flink omhoog om te vragen wat al die moeilijke termen eigenlijk betekenen. Haar hulp is meer dan eens vriendelijk welkom. Met enige uitleg zijn beide partijen geholpen. Maar je kan ook helemaal de andere kant opslaan. In een land waarvan je de naam bijna niet kan uitspreken gaan ze journalisten beboeten die te veel moeilijke woorden in hun artikelen hanteren. Zouden ze dat in Nederland ook moeten gaan invoeren? Ik ben er fel tegen. Ik moet er niet aan denken volgende week een boete namens het Eilanden-Nieuws te ontvangen omdat ik te moeilijke woorden gebruikt heb in mijn column…