Bijbelse boodschap, vriendschap en ondersteuning voor zeelieden
GOEREE-OVERFLAKKEE - Seamens's Christian Friend Society (SCFS) Rotterdam is een kleine organisatie die in het grote havengebied zendingswerk verricht. Het reikt de hand aan de bemanning van zeeschepen die deze grootste haven van Europa aandoen. Dagelijks varen er zo'n 100 zeeschepen de Rotterdamse havens binnen. Op ieder schip werkt een bemanning. Zeelieden van rond de 80 nationaliteiten. De wereld komt naar Rotterdam. Zeelieden zijn een vergeten groep. Zij zijn soms wel 10 maanden per jaar op zee, waardoor ze geïsoleerd en vaak eenzaam zijn. De mannen brengen een groot offer om te kunnen zorgen voor hun gezinnen thuis.
Door Jaap Ruizeveld
Met haar werk wil SCFS de liefde van Jezus Christus in woord en daad aan de zeelieden overbrengen. Vijf dagen in de week reizen Felix Heinrichs (port chaplain) en zijn team af voor een bezoek aan schepen die voor korte tijd (lossen/laden van goederen) op de Maasvlakte of andere Rotterdamse havens zijn afgemeerd. Eilanden Nieuws volgde een dag het werk van Felix Heinrichs uit Dirksland. Port chaplain is vrij vertaald veldprediker. Een evangelist die pastorale/geestelijke zorg biedt.
Opslagdepot
Ik heb voor vertrek naar de Rotterdamse havens afgesproken bij de woning van Felix (36) aan de Forsythia-straat in een nieuwbouwwijk van Dirksland. Daar woont hij sinds twee jaar met zijn vrouw en 3 kinderen (zoon en 2 dochters). De dagindeling is zorgvuldig opgebouwd en begint bij het opslagdepot in een boxenlocatie in Dirksland. Hij haalt er Bijbels, diverse boeken, tijdschriften en brochures op om aan boord uit te delen. Het opslagdepot is gevuld met een indrukwekkend aantal Bijbels, schriftuur en magazines in tientallen talen. Veel in het Engels, maar ook in het Russisch, Roemeens tot bijvoorbeeld het Turks.
Gebeden
Op weg naar de Maasvlakte vertelt Felix zijn levensloop en zijn geloofsontwikkeling. Hij is geboren in Duitsland. Zijn ouders waren actief in het uitdragen van het geloof. Als zendelingen waren zij o.a. ruim vier jaar werkzaam in Pakistan. Hun activiteit sprak hem op jeugdige leeftijd al aan. Dat wilde hij ook doen. Die interesse is steeds meer gegroeid. "Ik voelde een relatie met Jezus. Ik heb veel gebeden: Heer wil mij leiden", zegt Felix. Terug in Duitsland maakte hij eerst zijn school af en doorliep vervolgens een theologische opleiding. De port chaplain vertelt: "In intense gebeden heb ik gevraagd: "Wat voor werk zou ik mogen doen?" Het onderwerp kreeg concreter vorm toen ik een boek van mijn moeder kreeg over zeelieden. Een groep die vaak eenzaam is. Het raakte me intens. In Hamburg kreeg ik de gelegenheid om een maand stage te lopen bij een organisatie die zich inzette voor het brengen van vriendschap, de boodschap van Jezus Christus en het ondersteunen van de bemanning van zeeschepen. Het paste. Ik voelde me thuis bij de zeelieden".
Naar Rotterdam
"Ik hoorde dat er in Rotterdam iemand (Ruud Kuijer) al vele jaren met dit werk in de havens daar bezig was. Ik legde contact. Ik mocht komen en heb tien maanden in zijn team stage gelopen. Het bevestigde mij meer en meer dat dit de weg was die ik mocht gaan. Ik heb het werk van Ruud overgenomen en de SCFS opgezet. Een stichting niet gebonden aan één kerkelijke organisatie. Interkerkelijk. Door het brede werkterrein evangelisch te beschouwen. Met Wout de Vries uit Vlaardingen is de organisatie uitgebouwd. Nu tot een team van 2 fulltime krachten en 5 vrijwilligers.
Scheepsposities zoeken
Via internet zoeken wij op de site waar de zeeschepen zijn en waar zij in de Rotterdamse havens liggen. Omdat veel schepen een vaste route varen, zie je ze vaak terug in de Maasstad. Je leert rederijen kennen en bezoekt op die wijze regelmatig ook dezelfde schepen. Dat betekent gelijktijdig dat je contacten en persoonlijke relaties opbouwt met bemanningsleden. Dat gaat allemaal volgens strikte regels. Voorafgaand aan een bezoek moeten Felix Heinrichs en zijn medewerkers van SCFS zich aanmelden. De eerste controle is al bij het oprijden van de terminal op weg naar het afgemeerde schip. Bij de incheck wordt de bezoekerslijst ingevuld. Paspoortgegevens worden zorgvuldig gecontroleerd. Dat geldt voor deze reportage dus ook voor uw verslaggever.
Inchecken
Deze incheck vindt opnieuw plaats bij het betreden van het schip. Helm en jack zijn verplicht. Dan is het even wachten op een van de gezagvoerders of de kapitein om te worden begeleid naar de recreatieruimte voor de manschappen, of naar de crew-messroom. Ons bezoek geldt een mega bulk carrier aan een erts overslagterminal: De Ludolf Oldendorff (Madeira) met een 23 koppige bemanning, onder gezag van een Roemeense kapitein. Het schip is bijna 300 meter lang en heeft een diepgang van 25 meter. Voor vier tot vijf dagen ligt deze zeereus afgemeerd op de Maasvlakte. De bemanning is afkomstig uit de Filipijnen, Rusland, Roemenië, Turkije en zelfs uit Ethiopië. Naast de eigen landstaal is communicatie in het Engels, zeker in gesprekken met bezoekers, een goede benadering.
Gespreksopbouw
Felix Heinrichs is direct na onze aankomst al aangeschoven bij enkele Filipijnse bemanningsleden. Het is boeiend te zien hoe hij de contacten legt. De gespreksinhoud opbouwt en vorm geeft. Het nodigt uit tot een dialoog. Eerst belangstellend informatief over het bemanningslid zelf en over zijn familie. Dat geeft vertrouwen. Het werkt als klankbord en wordt bevestigd in korte reacties. Vervolgens wordt de boodschap van het evangelie, van Jezus Christus, bespreekbaar gemaakt. Niet iedereen in de eetzaal voelt zich, in aanwezigheid van collega's, dan op zijn gemak. Je ziet dat aan de lichaamstaal. Soms loopt men weg. "Do you believe in God", "Take time for the Lord", "Do jou have and read the Bible". "I am not coming here to win you for my church. No, it is important that you believe in Jezus and in his message". Het zijn gerichte woorden om over na te denken. Dat gebeurt ook bij een aantal manschappen. Felix schuift van tafel naar tafel. Vraagt wat de mannen als de grootste bedreiging, het grootste probleem in de wereld, zien. Steevast komt als eerste reactie "Religion" (Godsdienst-vetes/onderlinge strijd). naar voren. Ook corruptie en de geweldsgolven worden genoemd.
Can I take the Bible?
Op een eettafel heeft Felix Bijbels (een aantal in de Filipijnse landstaal) en tijdschriften neergelegd. The Holy Bible wordt in eerste instantie vluchtig doorgekeken. Daarna teruggelegd. Manschappen verlaten vervolgens de eetzaal. Hebben blijkbaar geen behoefte om, in het zicht van collega's, het boek mee te nemen. Maar ogenblikken later komt een enkeling terug. "Can I take the Bible?" "Of course you can", is het antwoord. Dat is bemoedigend, zegt Felix. Ik zie op schepen die wij bezoeken dat er kleine bijbelstudiegroepen ontstaan. Men durft het aan om over het geloof met elkaar te praten. Dat geeft ons (SCFS) kracht om ons werk voort te zetten. Een kleinschalige bijdrage te leveren om mensen aan het denken te zetten. Om hun leven te veranderen. Daarnaast is het onze taak om zeelieden te helpen bij allerlei vragen die zij hebben. Hen desgewenst te begeleiden tijdens hun meerdaags verblijf in de haven. Want de Maasvlakte is dan – zelfs in Nederland – relatief gezien ver weg van de omliggende dorpen en de steden. Voor we van boord vertrekken en afscheid nemen (See you next time, my friend) worden er nog informatieve gegevens uitgewisseld.
Vertrouwen
Op weg terug naar ons eiland vraag ik de port chaplain of hij - in momenten dat het niet lukt om de boodschap van het geloof over te brengen - weleens twijfelt aan zijn missie. "Het hoofddoel is en blijft het uitdragen van het evangelie. Als je daarbij geconfronteerd wordt met problemen en vragen die je niet kunt oplossen of kan beantwoorden, is dat zeker moeilijk. Maar ik geloof dat God ons niet in de steek laat. Ik vertrouw op Zijn zorg en dat Hij dit niet loslaat", zegt Felix. SCFS krijgt geen subsidies. Is afhankelijk van donaties van particulieren en instellingen en support vanuit kerkelijke gemeenten en organisaties.
Info: www.scfs-rotterdam.nl. Iban: NL 11 RABO 0114 9920 96.
