Muzikale tijdreis en verhalen over het Dirksland van toen
DIRKSLAND – Mijmeren over het verleden. Dat is echt iets voor de oude garde. Of voor componisten van lang geleden, zoals Brahms, die muziek maakte over de jeugd die voorbij is. Maar diezelfde jeugd kan er ook wat van, zo bleek tijdens 'Verhalend over Dirksland', een programmaonderdeel van het jubileumjaar 600 jaar Dirksland, zaterdagmiddag 21 mei in de oude dorpskerk.
Door: Kees van Rixoort
Schoolkinderen van De Inktvis en de Prins Maurits lieten daar horen wat ze een week of wat geleden hadden opgepikt tijdens een wandeling met historische uitleg door Dirksland. Het weeshuis, de kerk, de dokterswoning, de smid, de haven – alles passeerde de revue in de gedichten en verhalen van Jela, Lara, Mirthe, Noa, Milou en Kyra.
Het mijmeren over de glorietijd van Dirksland ging ze daarbij goed af. Vooral over de haven waar zoveel schepen aanlegden: een waar handelscentrum dat bruiste. Tja, nu is het er stil en vies, soms ligt er een bootje. Het zou toch mooi zijn, blikten enkele scholieren vooruit, als er weer schepen aanmeren en je misschien zelfs een duik in het water kan wagen. Gezellig.
'Verhalend over Dirksland' was een afwisselend programma waarin organist Anton Weenink en het koor Fiori Musicali een muzikale tijdreis presenteerde. Het begon met muziek uit de twaalfde eeuw, toen Klein Parijs nog niet bestond, maar in het grote Parijs, in een voorganger van de Notre Dame, een van de eerste polyfonische muziekstukken klonk. Daarna volgde muziek uit de barokperiode, de romantiek (met het stuk van Brahms over de voorbije jeugd) en de twintigste en eenentwintigste eeuw. Steeds met uitleg van Anton Weenink en steeds van hoog niveau. De beloning bestond, althans voor de organist, niet alleen uit applaus, maar ook uit enkele regels in een van de gedichten: "Uit het orgel klonken mooie klanken. Daarvoor kunnen we de heer Weenink bedanken."
Aan het eind van de bijeenkomst kregen de aanwezige kinderen alvast een beker met '600 jaar Dirksland'. Dit aandenken, dat alle andere schoolkinderen de maandag erop op school tegemoet konden zien, was een cadeau van Fides Wonen, de huisbaas van heel wat Dirkslanders. Wethouder Marnix Trouwborst overhandigde de eerste bekers en zei tussen de bedrijven door dat de Dirkslandse haven onderwerp van gesprek is. Een oplossing voor deze kwijnende locatie is er nog niet, maar in ieder geval is er een begin van aandacht voor. Misschien dat mijmeren ooit niet meer nodig is.
Alle tekeningen, verhalen en gedichten van de schoolkinderen, die in de kerk tentoongesteld waren, verhuizen naar het zwembad in Dirksland. Daar zijn ze nog te zien tot Open Monumentendag.