Eva van Batum won de cultuurprijs met een tuin van textiel
OUDE-TONGE – Echt blij is ze, Eva van Batum, nu ze in Maastricht terecht kan om voor docent beeldende kunst te gaan studeren. Zo blij - en verrast - was ze ook eind 2014, toen ze de Rabobank Cultuurprijs voor talentvolle jonge kunstenaars (Jongtalentprijs) won met een tuin van textiel.
Tekst en foto Kees van Rixoort
Eva van Batum – geboren en getogen in Oude-Tonge – begon op haar negende al met schilderles. Mirian Zimmerman leerde haar de fijne kneepjes en gaf haar ook de kans te helpen met lessen en workshops. Toen er een galerie openging in Oude-Tonge, kwam de vraag of Eva er vrijwilligerswerk wilde doen. Ze zei direct ja. Niet alleen omdat het haar leuk leek, maar ook omdat ze een stageadres nodig had tijdens haar studie aan het Grafisch Lyceum.
"Ik heb altijd geroepen dat ik geen kunstenaar wilde worden. Ik vind het interessant om kunst te maken, maar dan voor mezelf. In opdracht werken, nee, daar zou ik niet gelukkig van worden", vertelt ze op haar voormalige stageadres: de galerie van Kunstplus. "Ik heb lang geschilderd. Daarna ben ik wat anders gaan proberen. Ik werk nu vooral met textiel: een serie wandkleden, maar ook wel kleding. Dat laatste is nog ingewikkelder dan ik dacht."
Haar grootste textielproject was tot nu toe de tuin, een installatie van 4 bij 4 meter, waarmee ze dus de cultuurprijs voor jong talent won. "Ik was verrast dat ik genomineerd was, want ik had de tuin, een onderdeel van het Binnenstebuiten Huis van Goed voor Goed, voor mezelf gemaakt. Ik kreeg heel veel ruimte, er stond geen enkele druk op. Het werd een tuin van gerecyclede voorwerpen. Ik mocht alles wat ik nodig had pakken uit de winkel van Goed voor Goed. Ik heb een bank verzaagd, tafels op z'n kop gezet en van een chesterfieldstoel een boom gemaakt. Er zat een hek voor, terwijl ik liever wilde dat mensen erdoorheen konden lopen en overal aan voelen."
De tuin was twee jaar geleden tijdens KunstKijk voor iedereen te bewonderen. Daarna is het kunstwerk afgebroken. Eva heeft alleen nog een foto van haar creatie. "Het zit in mijn hoofd, ik weet nog precies waar alles stond. Ik praat er graag over." Met het fysieke verdwijnen van de tuin had ze geen moeite.
De prijs, een cheque van 500 euro, mocht ze besteden aan scholing. Ze vond een textielkunstenaar op Schouwen-Duiveland, Els van Baarle, met wie ze direct een klik had en van wie ze bovendien veel leerde, zoals batikken en met was werken. "Reuze interessant", blikt Eva terug. "En ik kan er verder mee. Ik heb daar zoveel gemaakt, wat ik nog kan afmaken…"
Dat heeft de cultuurprijs haar opgeleverd. En de zekerheid dat ze verder wil met textiel. Nee, prestatiedruk voelt ze niet na haar prijs. "Er is hier op Goeree-Overflakkee sowieso geen hoge druk voor kunstenaars. Alles gaat lekker langzaam, bepaalde verwachtingen zijn er niet. Ik maak ook geen kunst om bekend te worden. Ik ben niet op zoek naar commercieel gedoe, maar werk voor mezelf of voor mijn omgeving. Ik vind het fijn om iets te maken waar ik heel blij van word." Bij de tuin was dat zeker het geval.