Voorleesoma stopt na meer dan twintig jaar
NIEUWE-TONGE – Graag had ze er nog mee doorgegaan want ze genoot er altijd ontzettend van om voorleesoma te zijn, Corrie Peter-Hogchem uit Nieuwe-Tonge. Maar als je ogen zo achteruit zijn gegaan dat je de letters op de bladzijden niet meer kunt lezen, dan wordt voorlezen eenvoudigweg niets meer. Dus zette ze er, na meer dan twintig jaar, een punt achter. En dát bracht haar afgelopen vrijdagmorgen tot haar laatste voorleesochtend in de peuterspeelzaal van Nieuwe-Tonge, in Ons Dorpshuis.
Tekst en foto's: Hans Villerius
Hartelijkheid, spontaniteit, gezelligheid en volop energie. Dat is 't wat Corrie uit de ogen en van de wangen straalt. Je kunt je eigenlijk niet voorstellen dat 't waar is, als ze zegt dat ze volgende maand 86 jaar hoopt te worden. "Een positieve instelling hebben!", zegt ze, "ik denk dat 't daardoor komt dat je 't lang volhoudt." Bovendien: "Ik geniet van kinderen. Kinderen hebben m'n hart. Ik hou van ze en ze geven me zóveel energie!", verduidelijkt ze nader. Vroeger heeft ze in een kindertehuis gewerkt. En in een Amersfoorts ziekenhuis was ze 't meest in haar element als ze op de kinderafdeling werkte. Dat in die tijd de kleintjes haar 'zuster mama' noemden, zegt meer dan genoeg. En 't is prachtig om ook nu nog te zien hoe het leeftijdsverschil van meer dan tachtig jaar geen enkele belemmering vormt voor een waardevol samenzijn van jong en oud. Alleen zijn Corries ogen spelbreker geworden, hoewel ze na zo veel jaar de boekjes toch wel uit het hoofd kent. Maar aan nieuwe voorleesboeken beginnen, dat is minder eenvoudig. Daarvoor moet ze de boeken mee naar huis nemen, om ze daar met een leesloep zich eigen te maken en uit het hoofd te leren. Dat heeft ze ook geprobeerd, maar na een kwartier moest ze 't opgeven omdat het 'voorbijkomen' van de letters door zo'n loep haar draaierig en misselijk maakten. Dus wordt 't tijd om ermee te stoppen, besloot ze nuchter. Twee keer in de week was Corrie op de peuterspeelzaal, bij de donderdaggroep en bij de vrijdaggroep. Afgelopen vrijdag was de allerlaatste keer dat ze er als voorleesoma was. En daarvoor organiseerde deze groep een heuse afscheidsmorgen voor haar. Met de gele oldtimer schoolbus van Auperlé te Oude-Tonge, vol met de peuters van de vrijdaggroep, werd ze van huis opgehaald en naar de peuterspeelzaal gebracht. Daar stonden heerlijke cupcakejes gereed, met in elk cakeje een prikker met daarop een foto van 'oma voorlees'. En zo veel mogelijk moeders, zelfs een paar vaders en opa's en oma's kwamen deze laatste ochtend langs om Corrie de hand te drukken en haar te bedanken voor wat ze zo lang voor de kinderen gedaan heeft. En nu? Valt ze niet in een gat als ze de kinderen niet meer om zich heen heeft? "O nee, ik verveel me nooit! Stilzitten is niks voor mij. In Middelharnis en in Veghel wonen m'n achterkleinkinderen. Nu kan ik mooi op hén gaan passen…"
