Die kogel moet in de tien…
Schietvereniging Raak de Roos
Wie op een zaterdagavond het clubgebouw van schietvereniging Raak de Roos binnenstapt, treft een gemoedelijke 'huiskamer' aan. In de drukte praten mensen gezellig met elkaar, aan de bar of aan een tafeltje. Kinderen zitten te kleuren. En af en toe verdwijnt er iemand met een geweer of een pistool naar een schietbaan. Raak de Roos heeft er twee: een baan van 12 meter en een baan van 25 meter met een klapschijfinstallatie. Op beide banen kunnen zeven schutters terecht. De klapschijven staan 12, 10, 8, 6 of 4 seconden voor en draaien dan automatisch terug. Ze worden onder andere gebruikt tijdens de jaarlijkse snelvuurwedstrijd.
Het clubgebouw van de schietvereniging staat alweer sinds mensenheugenis aan de Molenweg in Ouddorp. Maar Teun de Ronde, die al in 1958 lid werd van Raak de Roos, weet te vertellen dat er eerst op andere locaties werd geschoten. "De vereniging is halverwege de jaren vijftig voortgekomen uit de Nationale Reserve. De oprichters waren Piet Mierop en Wim van der Bok. Het begon ooit in de oude school. Dat is nu De Kreek. Om halfacht moesten de schutters eruit, want dat kwamen de stoelen erin voor de filmzaal. En er moest diagonaal worden geschoten." Latere locaties waren een smederij en twee cichoreifabrieken: De Eendracht en De Ouddorp.
Door rioolbuizen
"De locatie die we nu hebben was vroeger een wildernis. We kregen het lapje grond voor 1 gulden per jaar toegewezen door de gemeente. Met eigen mensen en middelen hebben we er een gebouw op gezet", herinnert De Ronde zich. "In het begin schoten we door rioolbuizen. Maar je schrok je wild van de enorme klappen. Toen zijn die rioolbuizen bekleed met ondertapijt. Later is ons clubgebouw nog uitgebreid", zegt Teun de Ronde, die twintig jaar in het bestuur zat en lid van de barcommissie was.
Het clubgebouw is vorig jaar nog flink onder handen genomen. Dit om te kunnen voldoen aan de strenge normen en eisen op het gebied van onder meer veiligheid en geluidshinder. Er zijn camera's opgehangen, zodat de banen in de gaten gehouden kunnen worden. Verder is er toegangscontrole en dienen bezoekers zich in te schrijven. Uiteraard is de vereniging lid van de landelijke bond KNSA én gecertificeerd. "Anders kun je de tent sluiten", zegt bestuurslid Bernard van Oosterbaan.
Een van de veiligheidseisen is dat nieuwe leden het eerste jaar alleen kunnen 'grendelschieten'. Pas in het tweede jaar kunnen zij overschakelen op semiautomatisch. Daar komen nog eisen bij over het bezit van een eigen wapen. Je moet sowieso een 'verlof' of vergunning hebben. Wie geen eigen wapen heeft, kan bij Raak de Roos schieten met een verenigingswapen. Alle verenigingswapens staan in een kluis. Nieuwe leden moeten altijd een proeve van bekwaamheid ondergaan. Ook krijgen ze een presentatie over 'veilig handelen'.
Zwartkruit
Je kunt de baan in Ouddorp op met verschillende wapens: een luchtgeweer of –pistool (al vanaf 12 jaar), een klein kaliber pistool, geweer of karabijn, een groot kaliber pistool of revolver, een militair pistool of een (replica) historisch wapen. "Dat laatste noemen we zwartkruit. Dat wordt heel veel gedaan", zegt Van Oosterbaan. "Je schiet dan met voorladers. Bij het zwartkruit hebben we een competitie met de schietverenigingen in Westkapelle en Nieuwerkerk. Ook zijn er teamwedstrijden militair pistool, met de verenigingen in Sommelsdijk, Nieuwerkerk en Brielle."
Naast de genoemde disciplines, is er nog een discipline waar leden van Raak de Roos aan meedoen, maar die niet in Ouddorp kan worden beoefend: kanonschieten. "Daar heb je maar een paar banen voor in Nederland. Soms ga je voor vier schoten naar Amersfoort of Almelo. Dat zijn flinke klappen, hoor."
Het gaat goed met Raak de Roos. De vereniging telt 150 leden, van wie ook veel jongeren en een aantal dames. De gemiddelde leeftijd is rondde 40 jaar. "De vereniging heeft een sociale functie en hoort bij Ouddorp", zeggen De Ronde en Van Oosterbaan. De eerste schiet niet meer, maar is nog regelmatig in het clubgebouw te vinden. "Het mooie van deze sport? Het gevecht tegen jezelf. Je moet je goed concentreren: laden, trekken, afdrukken, daar valt of staat alles mee."
Meditatie
Concentratie kan zelfs uitmonden in meditatie, volgens Bernard van Oosterbaan. "Ik had een drukke job. Bij het schieten kon ik in mezelf kruipen. Nergens aan denken, alleen maar: die kogel moet in de tien. Het is een soort meditatie." Nog een schutter schuift aan. Het is Janco de Ronde, de zoon van oudgediende Teun en bestuurslid van Raak de Roos. "Als je het fout doet, dan ligt het aan jezelf. Oefening baart kunst. Zwartkruit, dat is pure nostalgie."
Ronald van der Ham is een 'overkanter'. Hij komt uit Hellevoetsluis. Toch wel dicht bij Ouddorp, waar de sfeer en de gezelligheid van schietvereniging Raak de Roos hem erg aanspreekt. Hij schiet met militair pistool. Een dynamische discipline. "Het is ontspannend om mee bezig te zijn", zegt hij. "Maar tegelijkertijd is dit een sport waarbij je je echt moet concentreren. Ik ben continu gedreven om mijn prestaties te verbeteren."
