Sommelsdijk: een goede basis voor de toekomst
Zo hoort het te zijn in december: een witte kerst. Toen Penny van Niekerk met haar man Jacques en dochter Jade vlak voor de kerstdagen van 2014 in Sommelsdijk neerstreek, lag er geen sneeuw. Maar een paar dagen later was de wereld wit. Het kon bijna niet beter: Jade op de slee, door de straatjes van dat ooit zo verre dorp. Mét opa en oma, die al veel eerder op Goeree-Overflakkee waren gaan wonen.
Sneeuw rond de kerstdagen, dat was iets nieuws. In Zuid-Afrika is het eind december volop zomer. Een heel andere sfeer. Maar voor Penny was het heel gewoon. Ja, ze had tot haar vierde jaar in Nederland gewoond, en misschien wel eens een witte kerst meegemaakt. Maar een herinnering daaraan, nee, die had ze niet.
"Ik ben geboren in Veghel", zegt ze een maand of vier na haar komst in Sommelsdijk. "Toen ik vier jaar was zijn we weggegaan. Mijn vader werkte voor Philips en kreeg een baan in El Salvador. Daar hebben we drie jaar gewoond. Tot de guerrilla's de baas van mijn vader ontvoerden. We zijn snel weggegaan, eerst naar Tanzania en uiteindelijk naar Zuid-Afrika. Ik heb er dertig jaar gewoond. In Johannesburg en tussendoor nog een tijdje in Durban."
Volgens Penny is Zuid-Afrika een heel mooi land met veel mogelijkheden. "Maar het probleem is dat het onveilig is. Er is veel gewelddadige criminaliteit. Daardoor is er veel onzekerheid. Voor ons en zeker voor Jade is Zuid-Afrika geen goede basis voor de toekomst. Mijn vader en moeder, m'n broer en m'n zus zijn eerder al naar Europa gegaan. Wij waren daar nog als laatste van de familie."
Twee jaar geleden sloeg de vonk helemaal over. Haar vader vierde zijn zeventigste verjaardag en de hele familie was in Sommelsdijk, mét alle nichtjes en neefjes. Het was augustus; het weer was heerlijk, de sfeer opperbest. "Mijn man Jacques is een Zuid-Afrikaan. Hij zei: zou je hier willen gaan wonen? Hij wilde ook wel, al moest hij zijn hele familie achterlaten. Best ingrijpend. Hij had het geluk dat hij voor een internationale firma werkt, als ICT'er, en in Den Haag aan de slag kon. Tja, we hadden ook in Zoetermeer kunnen gaan wonen…"
Maar het werd dus Sommelsdijk, vlak bij enkele familieleden. Penny geniet ervan. "Het is hier zo mooi. Die stranden… En je kunt gewoon de deur uit en het dorp in wandelen. Op de stoep. Nee, die hadden we niet in Zuid-Afrika. Hier kun je overal lopen. En iedereen is heel vriendelijk. 'Hai', zeggen ze als je voorbij komt. Wat wel even wennen was, was het autorijden: aan de verkeerde kant van de weg. Gelukkig heb ik geen aanrijding gehad…"
Ze is het eiland aan het verkennen. Met een hond die regelmatig naar buiten wil, gaat dat vrij gemakkelijk. Bovendien kent haar moeder Goeree-Overflakkee goed. Zo sta je als nieuweling opeens in Herkingen. Of in Dirksland, waar de slager worst verkoopt die zelfs beter is dan de Zuid-Afrikaanse. Dat verzacht de heimwee van Jacques. Penny heeft sowieso geen last van heimwee. "Helemaal niet", zegt ze resoluut.