Snooze dromen
We zitten op een verlaten landweg. Achter elkaar in een nette rij. Ik heb geen idee wie de mensen voor en achter me zijn. Ik kijk naar voren en zie dat er in de bocht van de landweg drie pikzwarte auto's onze kant opkomen. De geblindeerde ramen geven een duister sein af. Mannen in zwarte pakken en zonnebrillen stappen uit. Hun handen omklemmen scherpe messen. De wekker. Geïrriteerd doe ik mijn ogen open. Waarom weet ik nooit wat er met mij gebeurd in een droom? Het klokje op mijn telefoon glimlacht vals en vertelt dat het bijna tijd is om op te staan. Snel reken ik uit hoeveel tijd ik nodig heb. 07:28 uur ondertussen. Oké, spreek ik met mezelf af. Nog tien minuten. Ze lopen naar voren en stoppen bij de eerste. De eerste persoon in de rij krijgt een snee in zijn arm. Ik schrik wakker. Weer de wekker. Ze zeggen dat dromen een mix zijn van wat je meegemaakt hebt. 'I don't think so.' Nog vijf minuten slapen. De snijpartij gaat verder. Dan ben ik aan de beurt. Op dat moment wordt er in mijn oor getoeterd. Party-time, opstaan. Ik weet op dit moment niet wat ik vervelender vind. Het snoozen dat telkens mijn droom verstoord of puur het idee dat elke seconde snoozen een stapje dichterbij het opstaan is. Snoozen is wel een fijne voorbereiding op de werkelijkheid. Elke keer als je droomt, wordt je wakker geschud. De wereld is keihard.