Oostenrijksestraat
Straten met een verhaal. Of je nu in een grote of kleine plaats bent opgegroeid, je hebt altijd wel van die buurten of straten 'met een verhaal'. Geboren en grotendeels getogen in Goedereede, ken ik ook wel van die straten of gebieden in het stadje waar ik zo mijn herinneringen aan heb. De verschillende markten, de speeltuin, de straten met de schuren, ze spreken nog steeds tot mijn verbeelding en ik weet dat dit voor meerderen geldt en natuurlijk ook voor andere plaatsen op het eiland.
Op de Facebookpagina 'Je bent een Goereeër als je…' plaatste ik kortgeleden een foto waarop de eerste bewoners van de houten huizen aan de Oostenrijksestraat hun sleutel kregen. Veel reacties en herinneringen kwamen naar boven bij 'de groep'. Eén van hen opperde dat ik er wel een column over zou kunnen schrijven.
Eerst dacht ik: Een straat in 'de nieuwe buurt' aan de voor mij andere kant van de haven? Daar heb ik niets mee. Maar dat viel mee. Deze Oostenrijksestraat heeft zeker wel wat herinneringen. Zo was het de aanrijroute voor de kleuterschool. De eerste schooldag bij mijn moeder achterop de fiets, wegkruipend achter haar grijze regenjas, maar het hielp niet. Dan was daar in die straat het huis van mijn tante. Mijn moeder moest een nachtje naar het oogziekenhuis en ik logeerde daar en at postelein. Maakte veel indruk. Een modern huis zonder bedsteden was op zich al een belevenis. Dan was daar de erwtensoep die we op zaterdagochtend kregen bij de oma van een vriend. Het is vreemd, maar als ik nu nog vanaf de Charbonstraat de Oostenrijksestraat inrijd, dan herinner ik me deze heerlijke geur nog steeds bij het eerste huis! Aan het eind van die straat, tegen de kleuterschool, was er een wat mysterieus huis met een hoge heg erom heen. Een bron voor allerlei fantasieën. En dan was er die vrouw uit de Oostenrijksestraat. We hebben gelijktijdig met een zwemband leren zwemmen aan de Zuiddijk. Zij op latere leeftijd en ik wat later dan de meeste van mijn vrienden. We waren autodidact!