Duurzaamheid
In Eilanden-Nieuws van 23 oktober 2015 werd nogal nadrukkelijk de aandacht gevraagd voor duurzaamheid. Ook in de grote media vind je die aandacht. Inmiddels zijn er zelfs geluiden dat ook de kerk daar aandacht aan moet geven. Kortom, duurzaamheid is een thema geworden. De grondstoffen (bijvoorbeeld olie) raken immers op en ook latere generaties moeten kunnen leven. Vandaar duurzaamheid.
Op zichzelf is aandacht voor soberheid en terughoudendheid niet onbelangrijk. De Bijbel spoort daar ook toe aan. De Heere Jezus heeft keer op keer benadrukt dat we geen schatten op deze aarde moeten vergaderen. En de apostel Paulus is van oordeel dat we aan eten en drinken genoeg hebben. Meer is eigenlijk niet nodig. De Bijbel is het boek van radicale duurzaamheid. Als ieder volgens de normen van de Bijbel zou leven dan behoeven we het eigenlijk helemaal niet zo uitvoerig over dit thema te hebben. Een ware christen is vanzelfsprekend gericht op duurzaamheid. Daar is geen overheidscampagne voor nodig. Net als trouwens de opvang van vluchtelingen. Ook daar hoeven ware christenen echt niet lang over na te denken. De Bijbel spoort voortdurend aan om in elk mens een medereiziger te zien naar de eeuwigheid. Vluchtelingenopvang en oprecht christen zijn hangen onlosmakelijk met elkaar samen. Terug echter naar de duurzaamheid.
Er zit aan al die aandacht ook een náár trekje. Soms lijkt duurzaamheid wel een soort religie te worden. We moeten dan zoveel. We moeten letten op de spullen die we kopen, we moeten letten op de kleding die we aandoen, we moeten letten op het energieverbruik, en zo meer. Toch heeft dat iets vermoeiends. Het is ook niet de weg die de Bijbel ons wijst. Oprecht christelijk leven is geen dwang waarbij wij zo nodig allerlei dingen moeten. Het oprechte christelijke leven is een heilige vanzelfsheid. Het christelijke leven vloeit voort uit de geloofsvereniging met Christus. Laat de kerk daar maar de nadruk op leggen. Dan komt de rest ook wel goed. Maar zonder dat komt het niet goed. Dan zijn en blijven alle dingen maar lapwerk. Nodig wellicht, maar zonder betekenis voor de eeuwigheid. Dat is het gemende gevoel wat ik bij alle discussies over duurzaamheid overhoud.
Door ds. W. Visscher