Somber
Dit weekend gaat de wintertijd weer in. Al een aantal dagen hebben we kunnen wennen aan de donkerte van het komende seizoen. Natuurlijk heeft het winterseizoen ook charmes, maar het is gewoon even wennen aan de sombere dagen, die gelukkig in ons land regelmatig worden afgewisseld door heldere en vooral winderige perioden. Vooral dit laatste brengt weer wat evenwicht in de stemming.
Mijn gemoedsgesteldheid is nooit afhankelijk geweest van het weer. Maar daar kwam verandering in toen ik onlangs tien dagen in Oekraïne was.
Ik had het voorrecht dat ik met enkele mensen van Stichting OZO een bezoek kon brengen aan een aantal hulpverleningsprojecten in dat land. Drie jaar geleden nam ik ook al aan zo'n tocht deel.
Is er iets veranderd in die tussentijd? Zeker wel. Sinds de vorige keer dat ik er was, bevindt het land zich in een oorlogssituatie. De economie is er daarom niet op vooruitgegaan. Mannen zijn onder de wapenen geroepen en andere mannen zijn naar het westen vertrokken voor werk en – soms ook – voorgoed. Daardoor blijven oudere mensen over in een armoedige situatie. Het beeld werd nog versterkt door het sombere weer. Tijdens het vorige bezoek dezelfde tijd van het jaar, scheen de zon uitbundig en waren er temperaturen van zo rond de 25 graden. Vrolijke mensen, volksdansen, gastvrijheid en je kon foto's maken waar je maar wilde.
Nu was het miezerig en donker en vrijwel zonder zichtbare zon. Met, voor het oog, sombere mensen, veel water op de slechte wegen, ons werd wel drie keer verzocht om niet ongevraagd foto's te maken, op verschillende plaatsen waren er bewapende soldaten. Niet iets om in een vrolijke stemming te komen.
Niet veranderd is de saamhorigheid van de bewoners, de inzet van de vele hulpverleners en het doorzettingsvermogen van veel akkerbouwers om toch maar gewoon door te gaan, met de – in onze ogen – schaarse middelen en gebrekkige landbouwwerktuigen. Toch een lichtpuntje!