De tandarts is ondergewaardeerd
De tandarts is en blijft altijd een ondergewaardeerd figuur. Als kind zit je te bibberen op een veel te grote stoel, terwijl er om je heen allerlei vreemde apparatuur staat te piepen en te knipperen. Dan wordt die stoel opeens achterover gegooid, krijg je een felle lamp op je gezicht en gaat die vreemde kerel eens lekker in je mond zitten pruttelen. Terwijl jij twee minuten lang je mond niet dicht kan doen en een stofzuigertje zich vacuüm trekt op je wang, worden al je tanden bekrast met een metalen puntje en zit dat vervelende spiegeltje constant in de weg. Als je dan goed hebt gepoetst en je wat nuttig DNA van je ouders hebt meegekregen, ben je daarna klaar, maar je ruikt nog wel vijf minuten die synthetische lucht van die smerige handschoentjes. Als klap op de vuurpijl is je beloning dan een nieuwe tandenborstel. Jouw ochtend kan niet slechter verlopen. Maar ook volwassenen kunnen hun oksel wat vochtiger voelen worden bij het idee aan een tandartsbezoek. Vorige keer zag die kies er niet zo goed uit, hopen dat hij er niet uit moet. Wéér een kroon of een brug erbij, hopen dat de verzekering het allemaal dekt. Lekker je kiezen polijsten, en dan de hele dag die smaak niet uit je mond krijgen. En dat dubieuze bekertje lauw water is ook nergens goed voor. Daarnaast moet je je altijd in duizend bochten wringen om een afspraak te maken die a) niets belangrijks in de weg staat en b) niet ten koste gaat van je vrije tijd. Zijn we dan allemaal vergeten dat we zonder die beste man (of vrouw natuurlijk, neem me niet kwalijk) weer terug zijn op het niveau van de Middeleeuwen? Zonder een goede verzorging van ons gebit stinken we een uur in de wind, en zitten we constant met rotte kiezen en ontstoken tandvlees. Om maar te zwijgen van die 'dokters' die voor een knaak op de hoek van de straat je rottend gebit uit je mond trekken. Nee hoor, ik vind het af en toe wel irritand, maar ik kies gewoon voor de tandarts!