God weet van u af!
Psalm 139:1b: ''HEERE, Gij doorgrondt en kent mij.''
Aandachtig kijkt het kleine ventje naar zijn vader, die met een zware klus bezig is. En in de ogen van het jochie staat bewondering te lezen, als uiting van een onbegrensd vertrouwen in zijn papa, die alles kan! Datzelfde kinderlijke vertrouwen klinkt ook door in Psalm 139. David, de grote koning, is hier heel klein als hij deze woorden uitspreekt. En in die woorden klinkt aanbidding en verwondering door.
David bejubelt in deze Psalm enkele eigenschappen van God, namelijk Zijn alwetendheid en Zijn alomtegenwoordigheid. David is er verwonderd over dat God alles weet....en dat Hij overal is!
En die verwondering betreft dan vooral dat persoonlijke aspect: ''HEERE, U doorgrondt en kent MIJ!'' U, Die Uw troon hebt in de hoogste hemelen, u ziet ook Mij hier op deze aarde! Niet alleen die hele massa mensen, maar te midden van die massa kent U MIJ!
Gij doorgrondt en kent mij. God weet van u en mij af! Zijn alwetendheid betekent, dat er niets voor Hem verborgen blijft, zelfs onze diepste drijfveren niet achter onze daden. God peilt ons hart tot in de uiterste uithoeken!
Het is net als met een mri-scan in het ziekenhuis. Daarmee wordt ieder plekje van het lichaam minuscuul onderzocht. Zo'n scan 'ziet' dingen, die de dokter niet kan waarnemen. Met spanning wordt de uitslag van zo'n scan dan ook altijd afgewacht. Want stel je voor! Maar dat kan meevallen. En groot is dan ook de opluchting, als blijkt dat er niets verontrustends is gevonden!
Als God een scan maakt van ons hart, dan valt de uitslag nooit mee. Die is altijd negatief. Een stroom van ongerechtigheden wordt voor de HEERE zichtbaar, als Hij ons hart onderzoekt. Hoe mooi de buitenkant ook zijn kan. Maar...... als dàt nu de uitslag is van dat Goddelijke doorgronden van mijn hart, dan is dat toch eerder bedreigend dan vertroostend!? Want dan besef ik, dat ik voor die heilige God niet bestaan kan! Dan heb ik eerder de neiging om maar hard weg te lopen.
Ja, en dat doet de mens ook. Nog altijd. Bij God weglopen en Hem proberen te ontvluchten. In navolging van onze voorouders in het paradijs. Die kropen immers ook weg achter de struiken. Misschien zit u ook wel verscholen achter denkbeeldige struiken. En weet u diep in uw hart wel, dat het anders moet. Maar u drukt het weg, iedere keer weer! Op de vlucht voor God. En dat kunnen we lang volhouden, misschien wel een leven lang. Maar uiteindelijk kunnen we God niet ontvluchten, want God weet van u af. Waar je ook bent!
Kom daarom tevoorschijn, net als Adam en Eva toen. Want al in het paradijs klonken die genadevolle woorden: Adam, waar ben je? God zocht de gevallen mens weer op. Niet om hem te straffen en het kwaad te vergelden, maar om te vergeven en te genezen! Daar beloofde God al Zijn Zoon, dat Hij komen zou om weer recht te maken wat wij krom gemaakt hebben. Om de verstoorde verhouding tussen God en mens weer te herstellen. Daarom stond er een kruis op Golgotha!
En weet u, en dat is nu het rijke van het evangelie, tot Jezus Christus mogen we komen zoals we zijn. Want alzo lief had God de wereld, weet u wel? En dan heeft Hij de zondaar zo lief, dat Hij hem niet laat zoals hij is. Maar zijn leven dan gaat vernieuwen, tot eer van de hemelse Vader. Maar je mag komen zoals je bent en in Hem, in Christus, wil God je dan kennen als Zijn kind! En ligt daarin nu ook niet de diepste oorzaak van Davids verwondering en aanbidding in deze Psalm?
Gij doorgrondt en kent mij! David wil er mee zeggen: U, Die mij volledig doorhebt en precies weet wat voor een vuile bron mijn hart is, U wilt mij desondanks kennen als Uw kind! Dàt is voor David het grote wonder! Daarom is het voor hem zo vertroostend, dat de HEERE alles van hem weet en hem overal ziet.
O, wat een geweldige genade, als ook wij iets van die verwondering kennen! Want dat IS toch een wonder? Dat Hij u helemaal doorheeft en desondanks wil kennen en liefhebben!? Dat noemen we nu het 'nochtans' van het geloof! In alle opzichten schuldig voor God en nochtans van alles vrijgesproken! Ja, inderdaad, vanwege dat kruis op Golgotha!
HEERE, Gij doorgrondt en kent mij. Voor wie nog op de vlucht is voor God is dat bedreigend... inderdaad! Het ongeloof schrikt van die gedachte. Maar het geloof zegt er 'amen' op!
HEERE , Gij doorgrondt en kent mij! U weet als geen ander wat ik nodig heb. U weet wanneer ik het moeilijk heb en het niet meer zie zitten. Als ik me eenzaam voel in mijn kamer en alles zo leeg en zinloos lijkt. U weet van mijn twijfels en vragen die er in mijn hart leven, als er dingen gebeuren die ik niet kan rijmen met Uw liefde.
En U kent ook de strijd tegen mijn boezemzonde, die telkens weer de kop opsteekt en die ik er maar niet onder kan krijgen. U weet het Heere, want U doorgrondt en kent mij! En dat is mij tot troost, in het strijdperk van dit leven!
Zwak in zichzelf, maar sterk in de Heere. In Christus Jezus meer dan overwinnaars! Dat is het geheim van het ware geloof. Dat was ook Davids geheim achter deze woorden. Ja, het was Zijn enige troost!
God weet van u af! Wat betekent het voor u: schrik of troost?
Door: Ds. H.G. van der Ziel