Het Flakkees leeft
Twee dames fietsen stilzwijgend naast elkaar. Vriendinnen, schat ik, en al zolang bij bevriend dat alles eigenlijk al gezegd is. Met een stevig tempo trappen ze door de Langeweg, de grenslinie tussen Sommelsdijk en Middelharnis. Met praktische kapsels en een elektrische fiets zoeven ze door het verkeer. Als ze langs het bord fietsen van B & B Kantje Levantje kijken ze belangstellend. De meest kordate van het stel zegt vervolgens: "Kantje Levantje, dat zeg je toch niet over jezelf." Waarop de ander beaamt: "Nee, dat doe je niet." Daarna vervolgen ze hun weg.
Zo leerde ik dat je boeltje eigenlijk wel Kantje Levantje moet zijn, maar je dat niet zelf mag zeggen. Een ongeschreven regel. Volgens het Flakkeese woordenboek op internet betekent Kantje Levantje: 'Alles is aan.' Volgens de uitleg op de website van de Bed en Breakfast betekent het schoon en netjes. En zijn ze de accommodatie begonnen, ik citeer: 'omdat we uit ervaring weten dat in diverse hotels, Bed en breakfasten en vakantieparken het niet altijd Kantje Levantje is.'
'Ut ziet er kelluf uut', is een Flakkeese uitspraak in dezelfde categorie. Het woord is breed inzetbaar, kelluf kan zowel voor een net koppie worden gebruikt als voor een nieuw aangelegde tuin. In alle gevallen betekent het zoiets als strak, netjes of opgeknapt. Opvallend vind ik het dat ook jonge mensen het woord gebruiken. Ook in 2015 kan je er 'kelluf' uitzien.
Mijn beeld dat de jeugd het dialect achter zich heeft gelaten heb ik een tijdje geleden al bij moeten stellen. Dat was toen een stoer uitziend pubermeisje richting de haven fietste van Middelharnis. "Hai sai", roept ze al van een flinke afstand. Haar groet is gericht op een oudere man, die vanaf een bankje over het water zit te staren. Dichterbij gekomen vraagt ze op hetzelfde volume: "Wat bin je aan 't tuijen?" De man zijn antwoord is kernachtig: "Ik zit maar wat te kieke."