Geweten versus ratio
Een probleem wat al van alle kanten belicht is. Het vluchtelingenprobleem. Kranten staan er vol van en schrijven gretig over het verloop. Het draait maar om één vraag: wat moeten we met de stroom? Allerlei acties worden en zijn er al opgezet. Neem een vluchteling in huis. Laat vluchtelingen mee-eten. Op zich goede ideeën, maar daarmee is het probleem niet opgelost. Het probleem moet op plaats delict verholpen worden. Kijk naar Syrië. De mensen die het land moeten gaan opbouwen, de jongeren, vertrekken door het oorlogsgeweld. Wie moet dit land gaan opbouwen als de oorlog voorbij is? Joost mag het weten.
Een heel andere kijk op het vluchtelingenprobleem heeft oorlogsjournalist Arnold Karskens. Een tijdje geleden heeft hij een artikel geschreven over de vluchtelingen die van Turkije naar Kos gaan. Hij zei: 'Niemand is naar Kos gevlucht omdat zijn leven gevaar liep'. Volgens hem zijn het deels gelukszoekers. Ans Boersma, een journalistiekdocente aan de CHE, vindt dat Karskens wel een punt heeft maar zegt daarop: ''In Turkije hebben de vluchtelingen geen toekomstmogelijkheden, omdat zij geen verblijfsvergunning krijgen." Daarom vindt zij het begrijpelijk dat mensen verder zoeken naar wat volgens hen de beste plek is om zich te vestigen. Daarnaast is er nog een probleem waar men zich best zorgen over mag maken. In februari had de Turkse geheime dienst gewaarschuwd voor minstens 3000 getrainde Jihadisten uit Syrië en Irak, die probeerden om naar West-Europa te reizen. Het goede nieuws is dat een paar dagen terug vijf mannen zijn opgepakt toen ze de Bulgaars-Macedonische grens wilden oversteken. Wat geeft de doorslag, het geweten of de ratio?