Piet en Jannie Spruijt: zestig jaar gehuwd na een ongelofelijk begin
DIRKSLAND – Ongelofelijk. Zo omschrijft Jannie Spruijt-van der Velde de manier waarop ze vijfenzestig jaar geleden haar man voor het eerst ontmoette. Ze zat langs de kant van de Groene Kruisweg, even buiten Geervliet, met een vriendin een brief te schrijven. Die was bestemd voor een andere vriendin, die in een ziekenhuis in Leiden lag. "Er kwamen twee jongens op de fiets langs. Ze riepen wat." De ene was Piet Spruijt. Die dag was hij achttien jaar geworden. Zijn maat reed door, maar hij ging nog eens terug naar die twee meiden aan de kant van de weg. Het bleek het begin van een romance en een huwelijk dat nu al zestig jaar duurt.
Door: Kees van Rixoort
Op 23 augustus 1955 trouwden Piet en Jannie in het gemeentehuis van Geervliet, de plaats waar Jannie opgroeide. Piet was geboren in het iets oostelijker gelegen Spijkenisse. Op vijfjarige leeftijd verhuisde hij naar Hoogvliet. Daar ging het jonge echtpaar ook wonen, in een portiekwoning. Er volgden tal van verhuizingen, onder andere naar Geervliet, Zuidland en Hellevoetsluis. In 1972 kwamen ze in Dirksland terecht, en daar wonen ze nog steeds.
De verhuizingen hadden vooral te maken met het werk van het echtpaar. Als jonge jongen werkte Piet op de Albatros, de superfosfaatfabriek op de Vondelingenplaat, vlak bij Hoogvliet, en bij een aannemer in Vlaardingen. Als loodlasser liep hij loodvergiftiging op. "Dus kon ik beter wat anders gaan doen. Ik wilde wel een viswinkel beginnen. Ik ging naar Scheveningen om mijn visdiploma te halen. Dat lukte, maar toen wilde mijn vrouw geen viswinkel. Wel wilde ze iets in de horeca. Ze haalde haar middenstand en horecapapieren."
Café
Na onder andere een café in Den Bommel, volgde een lange periode aan de Kaai in Dirksland in het huidige restaurant Het Anker. Toen ze startten in 1972 was het een café. Piet en Jannie, die boven het etablissement woonden, voegden daar een restaurantgedeelte aan toe. "We zijn daar in 1987 gestopt. Het was altijd hard werken, maar het was een hele mooie tijd. Wat hebben we daar veel feesten gevierd…" Daarna werkte Piet nog enige jaren in het café aan de haven in Ouddorp, terwijl Jannie met haar horecapapieren welkom was bij een chinees restaurant in Numansdorp.
Een band met Goeree-Overflakkee had Piet al vanaf een jaar of vijftien, zestien. Hij leerde mensen uit Battenoord kennen, die na de Ramp van 1953 waren geëvacueerd op de Vondelingenplaat. Een van die evacués werd zijn zwager. Hij ging als jonge jongen graag vissen in Battenoord. Bovendien kwam hij regelmatig op Goeree-Overflakkee om als speler van voetbalvereniging Poortugaal te voetballen. Dat was nog een hele onderneming in de jaren vijftig en zestig: met de fiets naar Hellevoetsluis, dan het pontje en dan op de fiets verder naar de thuisspelende voetbalclub.
Mistig en grijs
Jannie kwam op haar tweeëntwintigste voor het eerst op het eiland. Ze ging met haar man naar familie in Battenoord. Het was die dag mistig en grijs. Ook zag ze overal palen met prikkeldraad. Het leek wel een strafkamp. Niks voor mij, dacht ze. Maar een aantal jaren later ging ze er toch wonen. En nu zijn ze alweer meer dan veertig jaar eilander. De 'overkant' trekt niet meer. Jannie en Piet voelen zich erg thuis in Dirksland. Niet in het minst ook omdat hun vier kinderen, acht kleinkinderen en drie achterkleinkinderen allemaal op Flakkee wonen.
Het echtpaar – hij is 83, zij 81 – verkeert in redelijke gezondheid en is graag bezig met biljarten (hij), kaarten (maken) en handwerken (zij) en yahtzee (beiden, elke dag). Overigens is Piet nog steeds niet met pensioen, grapt hij. "Ik ben elke dag aan het werk. Stofzuigen, schoonmaken…"
Maandag 24 augustus kwam waarnemend burgemeester Lokker de felicitaties van de gemeente Goeree-Overflakkee overbrengen. Hij had een prachtig bloemstuk bij zich voor het bruidspaar. Ook was er een papieren felicitatie van de koning en koningin. Zaterdag volgt nog een feestje in Oude-Tonge. Want een zestigjarige bruiloft laat je natuurlijk niet zomaar voorbijgaan.