De luxe van thuis
Het is weer zomer, en de Nederlanders trekken massaal weg om ruimte te maken voor de Duitsers, Belgen en andere toeristen die ons landje jaarlijks overspoelen. In Ouddorp stromen de campings al weer vol, en een groot deel van de bevolking is 'niet van hier'. Sommige mensen worden er niet warm of koud van, anderen ergeren zich kapot aan onze nieuwe voertaal. Maar wij kunnen er ook wat van.
Jaarlijks vluchten we naar Spanje, Italië of Zuid-Frankrijk om lekker bruin te bakken. Hoe luxer hoe beter. Lekker in een groot hotel, overdag de airco aan en de kinderen naar het strand. Of we doen het tegenovergestelde: we gaan kamperen. In een tentje bivakkeren en blikjes doperwten opwarmen op een gasbrandertje. Verbrande marshmallows en rokende kampvuurtjes. Bibberend in je slaapzak op de harde grond. En toch zou dit mijn eerste keus zijn. Maar dan niet op de camping. Niet de smerige koude wc-brillen van het openbaar toilet. Niet Monopolie spelen met de buren uit de aangrenzende caravan met de kinderdisco op de achtergrond. Als ik ga kamperen wil ik wel gewoon het bos in, ver van de bewoonde wereld. Lekker stoer survivallen. De natuur trotseren, in aanraking met je ware zelf, je kent het verhaal. Niet dat daar iets van terecht komt natuurlijk, ik zou het nog geen drie dagen uithouden. Misschien dan toch maar naar Spanje. Maar dan gewoon een stedentrip met goedkope hotelletjes. Als ik luxe wil zoek ik die thuis wel.