Jeugdhulpverlening

10 juli 2015, 10:00

In Eilanden-Nieuws van 3 juli 2015 stond een uitvoerig artikel over de jeugdhulporganisaties die meer samenwerking willen bij 'niet pluis gevoel'. Wat het 'niet pluis gevoel' precies is bleef wat onduidelijk, maar de zorgen over jongeren nemen kennelijk ook op het eiland eerder toe dan af. Drankmisbruik, verslaving, vernielzucht, mishandeling en andere zaken lijken toe te nemen. Het is goed dat de hulpverlening hier goed op inspeelt. Samenwerking kan alleen maar worden toegejuicht. Onze kinderen zijn het waard…

Individualisering

Toch lijkt de hulpverlening soms weleens dweilen met de kraan open. Ik bedoel dat niet negatief, maar in onze samenleving zijn er krachten die zondermeer kwalijk zijn voor jongeren. Het eerste is wel de voortwoekerende en door beleid gestimuleerde individualisering. Niet het gezin, maar het individu is de hoeksteen geworden onze samenleving. Wat mensen willen staat centraal. Hierdoor hebben jongeren het meer dan gemiddeld moeilijk. Het vaste kader van gezin, opvoeding en omgeving ontbreekt soms. Een kind dat alleen maar zijn zin krijgt en verder geen goede opvoeding, schept een probleem voor later. Het zou voor onze kinderen niet verkeerd zijn als heel dat gedoe rond individualisering wat minder zou worden.

Gezin

Een ander punt zijn de gezinnen. Ook daar is veel aan de hand. Soms lijken de ouders het heft niet meer in handen te hebben. Vanzelf moeten we oppassen voor karikaturen, maar de afbraak van het gezin is toch niet te ontkennen. Uiteraard heeft dat ook weer gevolgen voor de opvoeding van de kinderen. Als kinderen thuis geen goede leiding en zorg ontvangen, dan gaat het ook in de samenleving en op school vaak mis. Het één hangt met het ander samen. Een versterking van gezinnen is dus een goede lijn in de hulpverlening.

Materialisme

Onze huidige tijd kenmerkt zich ook door veel welvaart. We kunnen het bijna niet meer op, zoveel goederen hebben we. Er kan daardoor ook onbehagen ontstaan. Wie het leven laat opgaan in alleen aardse goederen houdt wel erg weinig over. De mens is geschapen voor een eeuwigheid. Onze kinderen hebben voorbeelden van mensen nodig die werkelijk ernst maken met de dingen van het leven. Wat is er eigenlijk veel voor onze kinderen te doen. Laten we vooral het gebed voor onze jeugd niet vergeten. De Heere is de God van de geslachten, ook in de 21e eeuw.

Ds. W. Visscher