Gerommel (slot)
Nu de rommelmarkten min of meer geluid- en naadloos overgaan in braderieën komt hierbij het beloofde vervolg op mijn column van zes weken geleden. Ik heb nog een aantal ervaringen rondom deze verschijnselen die ik graag met de lezers wil delen.
Kringloopmarkt is natuurlijk een veel beter woord dan rommelmarkt. Stel dat alle goederen die op de rommelmarkten terechtkomen, een chip hadden waarmee de bewegingen via een satelliet konden worden gevolgd en vastgelegd. Dan zou blijken dat er een grote brij van 'rommel' is die vooral in het voorjaar heen en weer wordt gedreven tussen rommel-, kringloop- en goede spullenmarkten. Sommige zaken verwisselen regelmatig van eigenaar in de tijd van enkele jaren en soms nog korter. Toen mijn kinderen nog op de lagere school zaten kreeg een aantal van hen een beker met opschrift. De beker moest vloeistofdicht gesloten kunnen worden, maar dat is bij ons nooit gelukt. Daarom maar eens een drietal bekers meegegeven voor een rommelmarkt. Toen de markt gehouden werd kregen de kinderen wat geld mee om 'vrij' te besteden. Triomfantelijk kwamen ze thuis: "kijk eens ma, we hebben nóg een paar van die bekers gekocht. Dezelfde die we al hadden". De kringloop was toen maar kort, de bekers waren terug.
Bij mij persoonlijk moest het er maar eens van komen. Een aantal boeken die ik eerder op een rommelmarkt had gekocht - waaronder het standaardwerk van historicus Lou de Jong - gingen het huis uit naar een andere rommelmarkt. Vooral het afstand doen van dit laatste was niet gemakkelijk, maar ik had één troost: het was gekocht op een 'gereformeerde' rommelmarkt en stond nu weer te koop op een 'hervormde' markt. Dus bleef het in de (PKN)-familie. Even vreesde ik nog dat een huisgenoot weer met het 'Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog' van de rommelmarkt huiswaarts zou keren. Maar die vrees was ongegrond.