Op zoek naar een kamer
Vorige week woensdag was het moment eindelijk daar. Na lang zoeken naar een baan en veel afwijzingen zat ik daar dan eindelijk op sollicitatiegesprek. Een groot bedrijf net aan de rand van Amersfoort. En jawel, nadat ik me een halfuur lang van mijn allerbeste kant heb laten zien, vonden ze dat ik wel binnen het team paste en klonk het verlossende antwoord: je bent aangenomen.
Nu dat voor elkaar was kon ik pas naar een nieuwe kamer zoeken, want geen enkele huisbaas ontvangt je met open armen als je zonder werk zit. Maar ook dan is het nog lastiger dan ik dacht. Eigenlijk wil ik niet in een studentenhuis komen te wonen waar iedereen altijd op elkaars lip zit. Maar om huisgenoten te hebben vind ik niet erg. Zolang ik er maar niet al te sociaal tegen hoef te doen. En me gewoon in m'n eigen hokkie op kan sluiten zonder dat er elke keer aangeklopt wordt of ik mee doe met monopoly.
Ook wil ik in een redelijk normale wijk van de stad wonen. Ik wil gewoon 's avonds alleen over straat kunnen lopen zonder last te hebben van buurtbewoners die hun handen niet thuis kunnen houden. En het moet een redelijk goedkoop huis zijn. Dat zijn dus precies drie dingen die eigenlijk niet zo goed bij elkaar passen. In de wat mindere wijken van Amersfoort zijn automatisch ook de huizen wat goedkoper en in een studentenhuis is dat vaak ook zo. Dus ik vrees dat ik nu moet gaan kiezen, of monopoly met de huisgenoten of buurtgenoten met andere bedoelingen dan ik.
Oké, de keuze is nu wel snel gemaakt…