De komst van onze tweede spruit
Experts wilden we onszelf niet noemen. Maar een beetje verstand hadden we er toch wel van. We wisten hoe we een flesje moesten maken. En we waren vertrouwd met termen als 'tempen' en 'tummy tub' en wisten waarvoor hydrofiele luiers en spuugdoekjes dienden. En daarmee was onze kennis aanzienlijk uitgebreider dan twee jaar geleden toen onze oudste dochter zich aandiende en zelfs het feit dat zij om de drie uur gevoed moest worden enigszins als een verrassing kwam. Al met al hadden we vorige maand wel het idee voorbereid te zijn op de komst van onze tweede spruit. Tot zij zich daadwerkelijk aandiende. Opeens bleken we de helft van onze twee jaar geleden verworven kennis toch vergeten te zijn - hoe maak je ook alweer een kruikje? - en een ander deel van onze kennis bleek door de tand des tijds te zijn aangetast. Want geloof het of niet, anno 2015 gaan sommige dingen anders dan in 2013: nieuwe kraamverzorgster, nieuwe wetten. Bovendien bleek de tweede spruit nog eens heel anders te zijn dan haar zusje als baby was: kleiner en kwetsbaarder en uitgerust met een iets ander karaktertje. Nieuwe baby, nieuwe wetten. Opeens leek onze beperkte kennis en beetje ervaring maar weinig meer waard te zijn. Alles was namelijk toch weer een beetje anders dan twee jaar geleden. En dus stonden we daar weer heel onhandig - door de kraamhulp op de vingers gekeken - piepkleine voetjes in piepkleine sokjes te stoppen en als heuse beginnelingen kruikjes te maken.
's Avonds ploffen we uitgeput in bed en staren tijdens de laatste voeding naar het kleine mensje dat ons wereldje weer op z'n kop heeft gezet. Ik zie een verliefde blik in de ogen van mijn man en weet bijna zeker dat ik net zo naar onze jongste dochter kijk. Alles mag dan weer even anders zijn, sommige dingen blijven gelukkig hetzelfde.