Greet de Ronde 40 jaar werkzaam in De Vliedberg
OUDDORP – Voor Greet de Ronde was het donderdagmiddag 7 mei een warm moment, toen haar in De Vliedberg in Ouddorp een receptie werd aangeboden. Ze is veertig jaar aan het zorgcentrum verbonden, als verzorgende, en daar werd door bewoners, collega's en oud-collega's op hartelijke wijze aandacht aan besteed. Velen zochten Greet die middag op om haar te feliciteren, met woorden van dank en grote waardering voor wie ze is en wat ze voor de bewoners van De Vliedberg betekent. Zelfs bewoners die normaal gesproken niet meer van hun kamer komen, deden dat nu wel. Het geeft aan hoe zeer de 62-jarige bejaardenverzorgster gewaardeerd wordt. Greet zelf was overrompeld door zo veel sympathie. Dat had ze nooit verwacht, zei ze. "Zelf vind ik altijd dat ik overal, zeker ook naar de bewoners toe, in tekort schiet. En dan nu zó veel waardering. Dit is de mooiste beloning die ik ooit kan krijgen!"
Door Hans Villerius
Ze wilde altijd al de zorg in, liefst als verpleegkundige in het ziekenhuis. Maar door omstandigheden thuis was het gewenst als ze dáár werkzaam zou zijn. Dat heeft ze acht jaar gedaan. Toen ontstond de mogelijkheid om alsnog de zorg in te gaan, zij het niet in het ziekenhuis maar in het bejaardenhuis, in De Vliedberg. Greet had al een EHBO-diploma en een Rode Kruis-diploma en daarmee kon ze in de functie van 'bejaardenhelpende' aan de slag. Hier eenmaal aan het werk zette ze zich in voor de opleiding 'verzorgende', waar ze de kneepjes van het vak leerde voor wat betreft de technische kant van het werk. Bejaardenverzorgende is ze altijd gebleven en daar heeft ze nooit spijt van gehad. Anders had ze deze maand waarschijnlijk niet veertig jaar lang in De Vliedberg werkzaam geweest. Een periode waarin veel veranderd is in de zorgwereld, en als gezellige prater weet Greet daar wel het een en ander over te vertellen.
Cliënt centraal
"Vroeger was de zorg in het bejaardenhuis heel anders dan tegenwoordig", zegt ze. "Tot tien uur 's morgens was je bezig met verzorging, de rest van de dag deed je de huishouding. Nu ben je hele dagen met verzorging bezig. Het geeft aan hoe zeer de zorgvraag is veranderd. Vroeger was het hier echt een rusthuis. Je was nog gezond, goed ter been en je kon alles nog, maar je koos ervoor om op je oudere dag een stuk rustiger te gaan wonen, zonder je druk te hoeven maken over allerlei werkzaamheden in of rond huis. Van een zorgbehoefte was echt niet altijd sprake. Toch kreeg iedere bewoner in die tijd, nodig of niet nodig, één en hetzelfde zorgaanbod, dat vanuit het tehuis werd aangestuurd. Dat kun je je nu niet meer voorstellen. Nu helpen we cliënten alleen bij wat ze niet zelf meer kunnen. Alles wat ze wel lukt, moeten ze ook zelf doen. En vanzelf is dat ook veel gezonder. Bovendien heeft in de achterliggende jaren een verschuiving plaatsgehad van aanbodgestuurde zorg naar vraaggestuurde zorg. Veel meer gericht op de individuele behoeften van de cliënt. Vroeger kwamen we bijvoorbeeld bij iemand de kamer binnen en zeiden: 'hallo, we komen u wassen!' Als we nú iemand willen wassen, vragen we of de cliënt dat goed vindt of niet. En of 'ie misschien zelf zijn of haar gezicht wil doen, of iets anders. In de zorg staat nu de cliënt veel meer centraal, dat is veel beter. Ik kan daar alleen maar achter staan."
Sociale aandacht
Wel vindt Greet dat er aandacht moet blijven voor sociale aandacht in alle drukte van deze tijd. "Hoe dikwijls heb ik het al niet gezien dat iemand op z'n kamertje zat, met het hoofd naar beneden, helemaal niet tierde en allerlei klachten voelde, maar dat 'ie helemaal opleefde en 'n totaal anders mens werd als je gewoon 'n poosje tijd voor ze had, een praatje met ze maakte en met ze bezig was over vroeger, over de kinderen of kleinkinderen, enz. En dan luisterend luisteren naar wat er gezegd of niet gezegd wordt. Dan weet je wat er speelt en wat er in ze omgaat. Dit vind ik óók een manier van zorg verlenen, die voor de cliënt dikwijls veel heilzamer blijkt dan veel andere dingen die je doet. Een stukje persoonlijke aandacht, daar zou weer meer tijd voor moeten zijn. Ga maar na hoe je 't zelf zou vinden als je oud bent, niet meer uit de voeten kunt en hele dagen op je kamer zit. Als je dan niet veel bezoek krijgt en nauwelijks aanspraak hebt, valt dat niet mee. Daarom probeer ik bewoners van wie ik zie dat ze dat nodig hebben wel eens op te beuren. Zo maar met een klein gebaar. Bijvoorbeeld door op de placemat bij hun ontbijt een zonnetje te tekenen en erbij te schrijven: 'Ik hoop dat u een fijne dag heeft'. Heel graag zou ik meer tijd hebben om ervoor te zorgen dat mensen die zich eenzaam voelen weer wat meer vreugde in 't leven ervaren. Of om met cliënten een spelletje te doen, zodat de hersens meer geactiveerd worden."
Maar natuurlijk is dit niet hét beeld van hoe het is om in een zorgcentrum te wonen en gelukkig maakt Greet 't meestal anders mee. "Laatst vroeg iemand van 96, die pas in De Vliedberg was komen wonen, of we hier ook WiFi hebben… Dan kon 'ie met z'n laptop op internet. Da's toch prachtig?"
Gewaardeerd
Bij haar sollicitatie, veertig jaar geleden, heeft Greet aangegeven: ik wil de mensen graag verzorgen zoals ik zelf verzorgd zou willen worden. Dit heeft ze geprobeerd altijd voor ogen te houden. En hoewel ze 't voor zichzelf zo niet ervaart is díe insteek, van waaruit ze al veertig jaar lang haar werk mag doen, duidelijk opgemerkt en is ze een gewaardeerde persoonlijkheid, zowel bij de bewoners als bij de collega's van De Vliedberg. En daar maakt teamleider Wijnand den Hertog ook geen geheim van. "Als management waarderen we Greet en haar inzet bijzonder en we danken haar oprecht voor de positie die ze, zowel richting cliënten als richting collega's, in ons midden inneemt."
Evt. breker:
"Ik wil de mensen graag verzorgen zoals ik zelf verzorgd zou willen worden"