Dreumes kan commanderen
Als een indrukwekkende legeraanvoerder marcheert onze lieve dreumes sinds enkele weken door het huis. Want - zo heeft ze ontdekt - wie van woordjes zinnetjes bakken kan, kan commanderen. En dus probeert ze iedereen voor haar karretje te spannen. Het begint 's ochtends vroeg al, wanneer ze papa en mama opdraagt al haar knuffels uit bed te halen. "Elmo mee." "Dikkie Dik mee." "Paard mee." Waarna de bevelen in de keuken - "Beker halen!" "Broodje kaas" - en even later in de woonkamer - druk zwaaiend met een boek van Dikkie Dik "Mama lezen!" - ons opnieuw om de oren vliegen. En ook vriendjes en vriendinnetjes moeten het ontgelden. Zo kreeg ze een kleuter onlangs nog zover om een bakje dat wat moeilijk openging voor haar te ontsluiten. Simpelweg door het bakje onder zijn neus te duwen en er een aandringend "Open!" bij te laten horen. En zelfs opa en oma worden op hun oude dag nog aangemoedigd om in beweging te komen: "Oma fiets!" of "Opa bal spelen!"
We moeten zo langzamerhand concluderen dat onze lieve dreumes denkt dat ze een prinsesje is. En wie kan het haar kwalijk nemen? Zouden we niet allemaal in die veronderstelling zijn als we een dikke anderhalf jaar gevoed, verzorgd, beschermd en (letterlijk) op handen gedragen werden? Aan ons de schone taak om onze lieve dreumes voorzichtig te vertellen dat ons huis geen kasteel is en haar vriendjes en vriendinnetjes niet tot de hofhouding behoren. En dus worden de bevelen soms teruggekaatst. "Haal Dikkie Dik zelf maar even uit bed." De eerste keer verbaasde het haar. Maar het begint te wennen. En als ze straks wat groter is en misschien - mede onder invloed van Disney-prinsessen die met knappe prinsen trouwen - wat meer moeite krijgt met haar niet-koninklijke status, kunnen we haar een geheimpje verklappen. Nee, ze is geen prinses. Maar wel een Koningskind.
Column door Caroline Kraaijvanger