Feesten en even stilstaan
We hebben weer een aantal feesten achter ons. Feesten waar ik nauwelijks aan heb deelgenomen. Dit komt omdat de combinatie van feesten en mijn persoon niet zo geslaagd is. Een feestje bouwen – groot of klein – is niet aan mij besteed. Dit sluit natuurlijk niet helemaal aan bij het huidige levensgevoel, want voor velen is ieder weekend een feestje. Voor anderen zijn bepaalde aankopen een feest en voor weer anderen is het hele leven een feest.
Neem nu de kortgeleden gevierde Konings- en Bevrijdingsdag. Wat vieren we dan? De verjaardag van de koning. Prima dat we allemaal uitgenodigd werden om de verjaardag mee te vieren, alleen moest het overgrote deel van Nederland dit zonder hem doen en we moesten zelf voor de hapjes en drankjes zorgen. Maar goed, het is een feestje waard. Eergisteren zag ik dat zelfs 70-jarige Groningers uitbundig feestvierden voor het winnen van de beker van hun club. Zij wisten waarom ze feestvierden. Maar is dat ook zo bij het uitgelaten en misschien wat opgeklopte feesten op Koningsdag en Bevrijdingsdag? Ik heb nooit begrepen wat kleedjes- en vrijmarkten, brommergeweld en welke onschuldiger kinderspelen dan ook met Koningsdag te maken hebben en het optreden van dj's en met helikopter ingevlogen bands met Bevrijdingsdag.
Ik gun ieder zijn feestje, maar ik heb er niet aan meegedaan. De vrije dagen bevielen me overigens wel.
Zijn deze feestdagen dan zomaar aan mij voorbijgegaan? Ja, maar ik heb wel stil gestaan. In alle rust met vele honderden langs het Louis Bouwmeesterplein. En even daarvoor nog meer indrukken opgedaan met enkele tientallen mensen, bij het oecumenisch avondgebed in de Emmaüskerk. Even stil rondom een sobere liturgie met mensen afkomstig uit verschillende kerken. Even stilstaan bij wat is geweest en wat niet meer terug moet komen… Een gedeelte uit een gebed tijdens die bijeenkomst geef ik graag door: "Geef ons de moed en kracht, om de onmacht, woede en haat, die muren optrekt tussen mensen, te overwinnen; dat onze woonplaats een plek van vrede mag zijn, waar wij veilig mogen wonen". Dát blijft nu bij mij van de feestdagen hangen.
ADRI VAN DER LAAN