Campingmentaliteit
Een tijdje terug beloofden we vanaf deze plaats om een volkstuin te starten om zodoende wat verpozing op te doen en van eigen geteelde gewassen te kunnen genieten. Natuurlijk bedoelde ik dit serieus en dit werd ook zo opgevat door een één van de lezers. Hij bracht wat bloemzaad op de redactie als startgewas voor mijn groentetuin.
De groentetuin is even in de ijskast gezet. Een andere vrijetijdsbesteding trekt me meer. Inmiddels staan we met een kleine, dertig jaar oude caravan, op een camping tussen de fruitbomen. Vermoedelijk zullen de activiteiten die bij een 'eigen' seizoenplaats horen zoveel tijd in beslag nemen dat er van het onderhoud van een groentetuin geen sprake kan zijn. Wel is er op de ruime plaats nog wel een stukje grond waaraan we het bloemzaad van die lezer kunnen toevertrouwen.
Hoewel nog maar enkele dagen op de camping te hebben gebivakkeerd, blijkt het campingleven intrigerend. Toen we een aantal jaren geleden onze dochter en schoonzoon aan het verhuizen waren kwam hun buurman binnen met de vraag of hij een handje kon helpen, "want bij ons is er een echte campingmentaliteit", zo lichtte hij zijn hulpvaardigheid toe. Wat die mentaliteit inhield ervoeren we een paar weken geleden toen we de caravan probeerden op de plaats te krijgen. Het was te nat en te vroeg, maar we konden niet langer wachten. Het gevolg was dat de auto en caravan in de modder zakte en niet meer heen en weer kon. Eerst kwam de Duitse buurman een handje helpen en vervolgens de andere buren (allen senioren van onder de rook van Rotterdam). De caravan stond en we waren gelijk 'eigen' aan elkaar. Dat is dus de campingmentaliteit.
Ik leer het ook omdat ik nu zelfs overdag al met een rol wc-papier naar de toiletgroep durf te lopen, al was het de gewoonste zaak van de wereld… Sjouwen met water, tobben met douchen en wat behelpen met koken vinden we nu gewoon. Dit ondanks dat we maar een luttel aantal kilometers van ons comfortabele huis verwijderd zijn.
Het vergoedt veel dat we in de boomgaard dichtbij de natuur leven. Ook voor de familie is dit een heel leerzaam, want toen mijn kleindochter het gesnater van de ganzen hoorde, zei ze "Ma, ik hoor de eekhoorns al…!"