Criminele activiteiten
Een halve minuut. Veel langer kan ik niet boven zijn geweest. Maar als ik weer beneden kom, heeft zich daar iets voltrokken wat niet had moeten gebeuren. Zodra ik beneden ben, hoor ik de keukenlade - aangemoedigd door een klein dreumeshandje - snel dichtgaan. Kleine dreumesvoetjes maken dat ze wegkomen. Ik sluit haastig het traphekje, een beetje bang voor wat ik in de kamer aan ga treffen.
Daar staat ze. Twee grote, schijnbaar onschuldige ogen kijken me aan. Haar handjes op de rug. Als een detective neem ik het schouwspel in me op. Wat is er gebeurd? Bewijsstuk 1: een chocoladevlekje in haar linker mondhoek. Bewijsstuk 2: bolle wangen. Bewijsstuk 3: een gelukzalige twinkeling in de ogen. Ik draai me om en trek de keukenlade open. Daar ligt 'ie: bewijsstuk 4, een lege chocoladewikkel. Als ik me omdraai, zie ik nog net hoe ze bewijsstuk 5 - het laatste stukje - in haar mondje propt. Ik spreek haar vermanend toe en veroordeel haar tot een kwartiertje bajes (de box) en een dag voorwaardelijk. Blijkbaar was het chocolaatje dat waard, want er wordt geen hoger beroep aangetekend.
De kans dat ze opnieuw in dergelijke criminele activiteiten vervalt, lijkt me groot. En dus verdwijnen de chocolaatjes in de aanzienlijk lastiger te openen koelkast. Als ik later die dag weer naar boven loop, hoor ik opnieuw het keukenlaatje opengaan. Ik haast me naar beneden en zie hoe onze lieve dreumes zich suf zoekt naar haar geliefde buit. Dat ze weg zijn, schokt haar blijkbaar zo dat ze niet eens in de gaten heeft dat ik naast haar kom staan. "De chocolaatjes zijn op, dus doe het laatje maar dicht," zeg ik. Ze is zichtbaar teleurgesteld, maar schuift de lade dicht. Sindsdien is de lade niet meer interessant en de reclassering zeer tevreden over haar gedrag. Of dat zo blijft? Waarschijnlijk tot ze in de gaten krijgt hoe de koelkast open gaat...