Lentekriebels
Heerlijk! Koning Winter is afgetreden. Mijn prachtige paarse tulpen zoeken zich een weg naar buiten. De eerste vlinder heb ik al weer zien fladderen. Er vlogen ook vliegen, en daar was ook een bij bij. Helaas vloog die toen over de weg weg. Dikke duiven dwarrelen door de lucht. De winterjassen mogen weer in de kasten, en de dikke truien mogen weer veilig opgeborgen worden. Ik voelde me op de eerste lentedag echt een kalf. Dat dartelde in de wei welteverstaan. En het is spannend wat er allemaal op gaat komen in mijn tuin. Waar ik vroeger van alles probeerde te zaaien, zoals broodzaad, komkommerzaad en paardenbloemzaad, beperk ik mij nu tot de wat meer gewonere (en kiemkrachtige) zaden. Dat vonden mijn ouders (en de buren) wel zo fijn. Maar experimenteren blijft leuk! En dat alles onder het genot van een stralend zonnetje, die de cumulus bewolking voortdrijft. Heerlijk aangename temperaturen, en af en toe een forse regenbui. Het is weer lente! Een geurig aroma omringt me, terwijl 's avonds de zon haar laatste, romantische stralen over het landschap laat spelen. Ook broeder Specht komt weer in de boom achter een nest maken. Soms komt hij dan bij ons op huisbezoek. Net als vele andere broeders en zusters overigens, zoals Merel Zwart. En na de lente komt de zomer. Ik kan niet zonder zomer. Maar goed, laat eerst de lente maar komen. En om af te sluiten met een wijs (Chinees) woord: De lente wordt eerder herkend door de planten dan door de mens.